On my way to down under

Om 06:30 vertrok ik vanuit Agnes Water en kwam om 12:30 aan in Rainbow Beach. Aangekomen in mijn slaapzaal ontmoette ik de Duitse Chris, David, Lisa en Jakob. We besloten om gelijk maar te proberen om naar een afgelegen stuk strand te rijden wat een uur rijden verderop lag. Gelukkig reden we nog even bij de vvv langs want omdat het een uur later vloed zou worden zouden we vast komen te zitten op het strand. Geen puik plan! Vandaar dat we het maar bij het strand vlakbij hielden.'s Avonds na een paar cocktails gingen Chris en ik even lopen naar het strand in het pikkedonker. Niet een heel goed idee want ik stond bijna op een vette kikker, getver! De volgende dag hadden ik, Tanya en Maya die net aangekomen waren om 14:00 een briefing omdat we de volgende 3 dagen met een 4x4 Fraser Island zouden gaan verkennen. Ons werd uitgelegd hoe om te gaan met aanvallende dingo's, hoe te rijden met een 4x4, wat ons programma was, hoe we gingen slapen, wat we mee moesten nemen en daarna werden we in groepen ingedeelt. Mijn groep bestond uit: De Canadezen Patrick, Ginelle, Joelle en Miranda, de Franse Celine en Jerome en de Engelse Sophie en Kat.'s Avonds maakten Tanya, Maya en ik een hele lekkere Nederlands maal met bloemkool en aardappelen.

De volgende dag om 08:30 stonden er 3 jeeps klaar voor onze 3 groepen. Eerst moesten we al het materiaal -> tenten, kookgerei, schep, tafel ed. uit de auto halen en checken of alles daadwerkelijk aanwezig was. Alles bleek toppiejoppie en dumpten we op het bagagerek bovenop de jeep samen met onze daypacks. We reden toen in colonne naar de garage toe voor een laatst serieus praatje van de garagehouder en checkten onze jeeps op evt. flinke deuken of krassen die onze voorstanders hadden gemaakt ivm de verzekering. Toen kon ons avontuur beginnen!

Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het eiland is 122 km lang en 5 tot 25 km breed. Eerst moesten we een vet moeilijk stuk zand over om naar de ferry aanlegplaats te komen. Gelukkig zaten we niet vast door Patrick zijn rijtalent en na 20 minuten op de ferry kwamen we aan. Op ons programma van 14 december stond dat we naar Lake McKenzie moesten rijden. Over een enorm hobbelige weg waar geen einde aan leek te komen karden we lekker verder totdat....we met de hele groep vast kwamen te zitten! Op dat moment zat Celine op de chauffeursstoel en de groep voor ons maakte ruimte voor ons om het moeilijke stuk te proberen. “You can do it Celine!!!”, moedigden we haar aan en met een verbeten blik zette ze de 4x4 in low4 tweede versnelling en gaf me een gas. Ze spoot vooruit en naderde de moeilijke bocht. We dachten allemaal dat ze om ging vallen want de jeep kantelde zo erg maar na wat extra hartkloppingen haalde ze het...pffff VET! We juichten allemaal en even later gingen we weer op pad. We bleken een heel end naar het meer te moeten rijden en op een gegeven moment zaten we vast op een kruispunt waar we rechtdoor moesten over een helling. Oooh, dat was verschrikkelijk! Ondertussen passeerden andere jeeps ons en ook verschillende bussen die flink wat power onder de kont hadden en wij konden geen kant op! Alleen met hulp van wat andere mensen die zo lief waren reden we na 2 hele uren de heuvel op. Om 16:00 kwamen we aan bij het helblauwe meer McKenzie, wat een plaatje! Daar veel plezier gehad met onderwaterfoto's maken en kerstfoto's met een kerstmuts op in diverse poses.'s Avonds kampeerden we bij Central en aten een lekkere hamburger. De Australische jongens die ons meehielpen toen we op de terugweg van het meer nog weer vast kwamen te zitten kampeerden naast ons en we nodigden ze uit om gezellig een drankspel met ons aan de kampeertafel te doen. We zaten namelijk een uur vast voor een heuvel en er stonden 2 jeeps voor ons te wachten en de mensen stonden relaxt te volleyballen terwijl ze moesten wachten op de jeep die vastzat. Wij, de meiden, waren erg melig en zaten een tijdje achterin de jeep terwijl onze mannen met de 2 Ozzies zaten te praten over hoe we over de heuvel moesten rijden. Toen er op een gegeven moment een leuk nummer op kwam begonnen Celine en ik gekke moves te maken die de rest na gingen doen. Oh wat was dat lachen. Daarna zongen we uit volle borst kerstnummers en zong ieder van ons het volkslied van haar land. De jongens stonden ons raar aan te kijken en moesten lachen om onze zangkunsten. Gekke wievn!

Anywayz, 's Avonds hadden we wat goon ingeslagen op het eiland omdat we dat niet in Rainbow Beach mochten doen.

- De controles waren namelijk verscherpt omdat er de dag voor we weggingen een vreselijk ongeluk was gebeurd met een groep die een wash-out (een soort rivierstroompje op het strand wat blijft liggen als het eb wordt en wat soms best diep kan worden) niet hadden gezien en er met volle vaart in waren beland en op de kop waren geslagen. De chauffeur, een Japanse jongen en iemand anders, hadden het helaas niet gehaald. Een paar weken voor hem was ook al zoiets gebeurd met dodelijke afloop vandaar dat jeeps niet te zwaar beladen mochten zijn.-

Het drankspel ging als volgt: aan elke kaart werd een opdracht verbonden. Bij 1 moest je 1 slok drinken, bij king moesten de mannen drinken en bij queen de vrouwen, bij 10 mocht je een opdracht bedenken zoals wanneer de persoon die 10 heeft getrokken je een vraag stelt moet je antwoorden met Fuck you anders moet je 1 drinken of drinkbuddies waarbij je iemand uitzocht die elke keer als jij iets dronk ook moest drinken en andersom. Erg leuk spel waarbij we een hoop goon en bier verslonden waardoor het een zeer geslaagde avond werd. Daarna kroop ik met Celine onze tent in.

Dinsdag de 15e werd ik met kramp in mijn nek en een zere rug wakker maar had goed geslapen. Om half 10 na een stevig ontbijt met bacon en eggs en na alles weer schoongemaakt, ingepakt en op de jeep gegooit te hebben gingen we weer op weg. Ik nam deze keer achter het stuur plaats en reed een inlands stuk met veel hobbels en moeilijke stukken maar kwam gelukkig maar 1 keer vast te zitten. Ik kreeg wel steeds de kriebels als de auto weer gevaarlijk scheef hing, dat voelde gewoon niet fijn! Maar hield het gas steeds in en met mijn geweldige stuurmanskunsten reden we even later over het strand heen en kwamen bij Lake Wabby aan. Wat wij allemaal niet gedacht hadden was dat het een teringeind lopen was. In de hitte met de zon pal op ons hoofd en na 40 minuten leek ik best op een roodhoofd Indiaan. Het water siste bijna toen ik een duik maakte in het meer. Maar het was de moeite waard want gelijk naast het meer bevond zich een enorme zandduin wat een mooi gezicht was en waar sommige mensen vanaf renden en met veel vaart in het meer plonsten. Tja, we moesten natuurlijk ook weer terug maar dat leek sneller te gaan gelukkig. Na Wabby cruisten we verder en stopten even later bij een groot scheepswrak. De Maheno is aangespoeld op het strand van Fraser in 1935 na een cycloon. Daar hebben we een klein half uur rondom gelopen en veel foto's gemaakt omdat het roestige wrak supermooi was.

We sliepen die avond op Eurong. Toen we alles opgezet hadden bleek dat we dat hadden gedaan op een plek waar tenten niet toegestaan waren. Na alles verkast te hebben en de tenten met alles erin verplaatst hadden. Werd ons verteld terwijl we ons maaltje aan het koken waren door de bewaker dat we weer moesten verkassen omdat recht tegenover ons een man met zijn familietje stond die niet wou dat herriemakende backpackers zijn nachtrust gingen verstoren. Wat een eikel! 6 groepen backpackers elk bestaande uit 10 man per groep konden dus even gaan verkassen omdat 1 man daar last van had, joohhh! Ga effe lekker! Wij hadden niet zoveel zin in een tweede verkasactie dus na veel gepraat met de bewaker hadden we hem overtuigd dat wij na 21:00 uur onze drank mee zouden nemen naar een ander deel van de camping.

Toen we aan het ontbijten waren werden we nog opgeschrikt door 2 flinke goana's (grote hagedissen) die vanuit de bosjes stoeiend naar onze picknicktafel rolden. En je zult wel begrijpen dat ook de bewaker ons 's ochtends vroeg gelijk al een bezoekje bracht met een klacht over geluidshinder van de buurman en dat terwijl we 100 meter verderop zaten en normaal zaten te praten. Oeehhh sommige mensen! Maar wij verdedigden ons goed en gingen toch maar snel weg omdat we niet ook nog es een half uur met de buurman wilden ruzieen.

Op ons programma stond dat we om 10:30 pas het strand op mochten rijden i.v.m. de getijden om naar het noordelijkste puntje van het eiland genaamd Indian heads te gaan. Van daaruit moesten we dan een half uur lopen langs het strand naar Champagne Pools. Weer een half uur terug en daarna zouden we nog een bezoekje kunnen brengen als er tijd over was aan Eli Creek. Maar als we pas om 10:30 mochten vertrekken zouden we nooit Champagne Pools kunnen doen omdat we om 15:00 weer bij de ferry moesten zijn en we daarvoor nog een heel stuk langs het strand moesten rijden. We hadden bij de bewaker geinformeerd wat nou een geschikte tijd was om het strand op te gaan en hij vertelde dat het om 09:30 wel kon als we goed op de wash-outs letten. We zaten om 9 uur in de auto wat een beetje vroeg was en moesten na 5 minuten stoppen omdat het toch te moeilijk werd om door het zand met alle wash-outs heen te komen. Even later gingen we weer op pad en na een uur kwamen we aan bij Indian heads, een flinke rotspartij waarbij we een fantastisch uitzicht hadden over het mooie Fraser strand, de oceaan eeeeeeeeen een HAAI die we vanaf onze rots zagen zwemmen. Het was heerlijk om langs het strand met aangespoelde bluebottles -> kleine kwalletjes en de blauwe zee met hoge golven te lopen, het leek alsof het ging regenen dus de lucht was donkergrijs en dat leverde een mooi plaatje op. Na een boardwalk kwamen we aan bij de Champagne Pools. De Pools zijn gedeeltelijk afgescheiden van de oceaan. Golven botsen en stromen tegen en door de rotsen aan met flinke vaart waardoor de pools achter de rotsen lijken te bubbelen. Vandaar de naam. Toen we weer terugliepen zagen we nog steeds de 4x4 trucks vol toeristen hun zoveelste poging doen om de mulle zand van de heuvel op te komen. Dat was een moeilijk stuk voor de ervaren truck chauffeurs. Ze probeerden op het harde zand vlakbij het water al een flinke vaart te maken zodat ze zich door het zachte zand de heuvel op konden ploegen maar elke keer hadden ze net te weinig kracht. Als er weer een truck was die het wel lukte juichten de omstanders.

We konden ook nog even Eli Creek bekijken. De grootste zoetwaterstroom van het oosten van Fraser. En daarna moesten we snel weer verder. We stopten nog omdat we een dingo zagen op het strand, yes toch nog eentje gespot! En om 4 uur na een lange strandrit en veel gehobbel over een lang laaaaaaaaaang stenen pad kwamen we aan bij de ferry. We dachten dat we het makkelijk konden redden om voor 5 uur de jeep weer bij de garage in te leveren maar toen kwamen we stil te staan toen we van de ferry af waren! Gelukkig kwam een aardige man ons al snel helpen en reden we weer verder. Maar toen we eenmaal op de asfaltweg kwamen en we de jeep van de vierwielaandrijving in de normale stand moesten zetten lukte dat niet. Ook toen kwam een man ons te hulp en na een tijdje lukte hem dat wel. Om 10 voor 5 reden we de garage in en werden opgewacht door onze strenge garagehouder. Dus zei hij dat werd tijd, kijk eens naar de klok! Hebben jullie de jeep al afgetankt en jullie bagage al gedropt bij jullie hostel? uh neej...Nou dat zal ik dan maar is snel doen voor 5 uur als ik jullie was anders krijgen jullie een boete! Oh sjitje, wij in een sneltreinvaart al onze bagage van het dak van de jeep naar beneden gegooit en het eten uit de koelbox gehaald, de auto weer vol getankt en om 2 voor 5 kwamen we weer in de garage terug. Na een inspectie van de onderkant van de auto of alles in orde was en controle op mogelijk gemaakte deuken werden we zonder boete naar ons hostel gebracht. Vieww! Een heerlijke douche genomen na 3 dagen niet douchen en al het zand van mijn body gespoeld. Daarna gegeten met de Canadese meiden en vroeg op bedje...

Donderdag ging ik om 10 uur met Greyhound naar Noosa. Aangekomen in Dolphins Beachouse wat erg leuk in India stijl ingericht was kwam ik de Engelse Emma en de Duitse Sara tegen met wie ik gelijk naar het strand 5 min. verderop ging. Na ons geinstalleerd te hebben kwam ik op een brilliant plan om elkaar in te graven! Emma stak als eerste met alleen haar hoofd uit het zand en van haar 'lichaam' maakten we een zeemeermin. Van Sara maakten we een dikke kerstman en ik werd een gingerbread man -> koekmannetje. We hadden wat bekijks van lachende mensen die ons voorbij liepen.

Vrijdag ging ik met de speciale Australia Zoo bus naar....de Australia Zoo ;). De dierentuin van de wereldberoemde Ozzie-> Steve Erwin. Australia Zoo is een dierentuin in Beerwah, een plaatsje gelegen bij Brisbane. De dierentuin is opgericht door Bob en Lynn Irwin in 1970. Het echtpaar Irwin verhuisde omdat hun reptielenverzameling te groot was geworden voor hun huis nabij Melbourne. Bij Beerwah begonnen ze een bescheiden wildpark voor wilde dieren. In de eerste jaren heette de dierentuin "the Beerwah Reptile Park", vervolgens "Queensland Reptile and Fauna Park". In 1992 nam zoon Steve Irwin de dierentuin over van zijn vader en hernoemde het park "Australia Zoo". Sindsdien is het uitgegroeid tot de populairste toeristenbestemming in Queensland. Steve Irwin bleef Australia Zoo leiden tot zijn dood op 4 september 2006. Irwin verwierf wereldwijd bekendheid vanwege de televisieserie The Crocodile Hunter. Nu wordt het park gerund door zijn vrouw, Terri Irwin. Sinds de dierentuin is opgericht in 1970 is het doel: "Conservation through exciting education" ("Natuurbehoud met behulp van spannende educatie"). De dierentuin werkt mee aan fokprogramma's van verschillende bedreigde diersoorten en heeft een dierenziekenhuis waar onder andere koala's worden opgevangen.

In de dierentuin ging ik eerst naar de Croc show toe waarbij eerst allerlei andere beesten werden voorgesteld zoals papegaaien die in de arena werden losgelaten en die de hele tijd over onze hoofden scheerden, slangen die de medewerkers in de gangpaden lieten zien en toen uiteindelijk een flinke krokodil die langzaam vanuit zijn kooi het water in de arena in kwam zwemmen. Daarna bezocht ik de koala's waarbij ik 1 mocht aaien -> jeej!, cassowaries, wombats, kangaroos die van de hitte lagen uit te puffen en die ik ook kon aaien, olifanten en de tijgers. Leuk dagje uit!

Zaterdag maakte ik een 3-uur durende wandeling met Emma, de Tsjechische Janna en de Engelse Zoe langs de kust van Noosa en in het National Park. Trakteerden onszelf daarna op fish en chips en lagen te kletsen in de relaxte stoelen van ons hostel. De 21ste ging ik om half 4 's middags weer weg met de bus naar Brisbane waar ik 18:00 aankwam. Ik ging met de trein in een half uur naar het Keperra station en werd opgewacht door Joke Bijma.

Ik zou in Brisbane verblijven bij de familie van mijn ex Matthijs. Joke is namelijk de zus van vader Hans en Joke had ik al een keer ontmoet toen zij naar Nederland kwam. Alie, de moeder van Matthijs, had geregeld dat ik daar kon blijven logeren en ik had al wat email en sms contact met Joke gehad over wanneer ik nou precies kwam. Leuk om Joke weer is te zien! En na een knuffel en hoe gaat het e.d. bracht ze mij in de auto naar hun huis wat vlakbij het station ligt.

Beetje geschiedenis van Joke ;) : Joke heeft 5 kids -> Lena van 18, Vanessa van 24, Duncan van 27, Tristan van ? en Lennard van 30. Een grote familie dus! Joke kwam naar Australie toe na een verbroken relatie, kwam hier Trevor tegen en nadat alle kinderen opgegroeit waren gingen Joke en Trevor uit elkaar. Joke woont nu alleen met Vanessa en binnenkort ook met Lena omdat zij weer bij haar lieve mams gaat wonen.

De 22ste moest Joke werken maar zette mij af bij de Botanical Gardens in Mt. Coot-tha Reserve. Een geweldig mooie en grote botanische tuin met onder andere een Afrika gedeelte waarin planten stonden van uit Madagascar tot Marokko, een Japanse tuin, een tropische tuin met enorme bomen en planten met bloemen van alle kleuren van de regenboog en een cactustuin. Om 12 uur haalde Joke mij weer op en lunchten we bij haar thuis. 'S avonds kwamen Lena en haar vriendje Darryll bij ons eten. De volgende avond gingen Joke, ik, Vanessa en haar hondje Charlton Chinees halen en namen dat mee op een plekkie op de heuvel en we zo supermooi de lichten van de skyscrapers in Brisbane konden zien. Donderdag de 24ste moest Vanessa naar de dokter en zette mij af bij de Gallery of Modern Art. Ze hadden een Asia thema waarbij kunstenaren uit heel Azie hun werk konden tonen. Van Noord Korea tot India. Echt het beste museum waar ik ooit in geweest ben met gekke kunstwerken, muziek, filmpjes en een ruimte met allemaal witte draden waar je in kon lopen en in kon verdwalen. Vanessa pikte mij weer op toen ze klaar was en samen gingen we lunchen bij een hip restaurant in de wijk Paddington en gingen nog wat shoppen voor kerstmis.

Eerste kerstdag! Om 14:30 gingen we met de bende naar Tristan, zijn vrouw Yang en hun zoontje Colin van 1,5. Daar hebben we met het eten zitten smullen van een kalkoen, ham en een grote vis die Duncan gevangen had. Daarna werden de cadeautjes uitgedeeld en ik kreeg zowaar ook een kaart met een cadeautje. Wat lief van de kerstman!

Met tweede kerstdag ging ik het centrum van Brisbane in om de toerist uit te hangen en 's avonds nodigden Lena en Darryll ons uit om te barbeknoeien met hen en met de familie van Darryll. Raar hoor om de kerstdagen in zo'n warmte te vieren. Had niet echt een kerstgevoel maar vond het heel fijn om niet alleen of met backpackers te zijn maar deze dagen toch met familie te vieren.

27 december gingen Duncan en zijn vriendin Tanya, ik, Vanessa en Lena naar hun stiefzus Kate, man Anthony en zoontje Finn toe die vanuit Melbourne naar Anthony's ouders waren gekomen in Tweed Heads. Met de hele bende gingen we naar het strand van Coolangatta toe, aten een ijsje aan de boulevard, zwommen we in het zwembad van de lieve ouders van Anthony, gingen naar de kermis met Finn die zijn geluk niet op kon en aten fish en chips daar en na een erg leuke dag en een hele dikke knuffel van Finn gingen wij weer in 1,5 uur naar Brisbane toe.

Vandaag is het maandag de 28ste. Mijn lieve bonusmoeder Gea is jarig -> GEFELITAART! en vanavond ga ik met Joke en Vanessa naar de film Avatar. Moet een hele vette film zijn. Morgen neem ik afscheid van deze geweldig lieve en leuke familie en vervolg ik mijn reis naar Byron Bay waar ik de Duitse Sandra weer zie en samen met haar oud en nieuw ga vieren. Dat zal wel een beetje moeilijk worden misschien omdat ik jullie niet hier naartoe kan laten vliegen maar aan de andere kant ben ik ook al over 2 maanden weer thuis! Ik kom zondag 28 februari om 09:45 weer aan op Schiphol. Goh dat gaat snel!

Maar eerst lieve kijkbuiskinderen wens ik jullie veel plezier met oliebollen eten, carbid schieten en 10...9.....8....7....6....5....4...3.....2.....1.....EEN KNALLEND NIEUWJAAR!!!!!

Liefdevol kusje van Judith


ps Ik ben o.a. deze dagen bezig geweest om wat van mijn foto's op hyves, facebook en waarbenjij.nu te zetten. Check de foto's van mijn trekking in Nepal (Wat is het leven van een backpacker toch zwaar ;) ) !