Een stukje tropisch Nederland in de Caribische Zee

Met een dosis frisse moed die ik na Venezuela had opgedaan en met mijn nieuwe vriendinnetje Kim uit NL die ook als vrijwilligster bij Casa Miraflores zou beginnen had ik 3 leuke laatste weken in Medellín. Kim en ik konden bij elkaar onze frustraties en andere emoties kwijt en dat allemaal in ons geheimtaal -> Nederlands ;) De laatste 1,5 week heb ik zelfs bij Kim in haar mooie appartement kunnen logeren omdat ik niet meer bij Casa Miraflores terecht kon, echt heerlijk! Nogmaals bedankt meissie! Met Kim had ik veel lol en we gingen overal gesjellig saampies naartoe: uit eten bij een goddelijke vegetarische restaurant, zelf heerlijke maaltijden gekookt, met 2 jongens afgesproken om naar een lokale salsabar te gaan waar ik met een van hen zo leuk heb gesalsaad dat zelfs de mensen die aan de kant zaten voor ons klapten jaja! Geshopt, gebioscoopt, naar de botanische tuin geweest, naar een kasteeltje vlakbij gewandelt, met Cesar en Kim 's avonds naar het spektakel van de mooie kerstlichtjes geweest langs de rivier, etc. etc.

We hadden een geweldige kerstavond in een hostel waar Kim 1 jongen kende die ons had uitgenodigt voor de kerstmaaltijd. Daar waren 3 mensen de hele middag bezig geweest om een heel menu te koken en zo zaten we daar uiteindelijk met 20 mensen aan tafel. We waren elkaars tijdelijke familie -zoals een jongen mooi in zijn kerstspeech zei- omdat iedereen aan tafel natuurlijk zijn/haar familie in NL miste.
Met oudjaarsavond gingen we met wat mensen naar een uitzichtspunt waar we de lichtjes van bijna heel Medellín zagen inclusief feestelijke pijlen en knalvuurwerk dat de lucht in werd geschoten. 6 uur eerder had ik als verrassing met Rik en Sjohn bekookstoofd dat ik met hen zou gaan skypen aangezien mijn vriendinnetjes en Ben en Geert bij Rik thuis zouden komen om oudjaar uit te zitten. Met hen telde ik schreeuwend vanuit Kims appartement de laatste 10 tellen van 2012 af en zag ik in wazige beelden iedereen in NL elkaar zoenen en werd ik zelf tussendoor ook via de camera gezoend en gelukkig nieuwjaar gewenst, zo leuk!

Op 4 januari verliet ik Medellín en stapte ik op het vliegtuig richting Curacao aka Kòrsou. En wie stond me daar op te wachten??! Die Geert Berghuis! Ik hield het niet droog natuurlijk en Geert stiekem ook niet. Wat onwerkelijk om even later in onze huurauto naast elkaar te zitten. Zelfs nadat ik Geert even gemeen had geknepen om te zien of het geen droom was....of had ik mijzelf moeten knijpen...:p was het nog steeds vreemd om na 11 maanden elkaar zomaar weer te zien. En na 2 dagen was het al bijna weer normaal, raarrrrr! We kletsen de weg naar onze b&b Toni Kunchi (= 'n aanrader!!! Simone, de eigenaresse is geweldig en het ontbijt was zo uitgebreid...Was ik niet gewend na al mijn backpackers hostels. En eindelijk weer eens ontbeten met een krentenbolletje met kaas mjam!) en de uren daarna in het zwembad en in het restaurant goed bij. In het restaurant moest ik ook wel wennen. Voor het eerst weer allemaal blonde koppies om me heen en ik kon gewoon Nederlands praten tegen de serveerster en alle andere mensen op Curacao...das raar na zoveel maanden Spaans...!

Geert had al mooi het hele eiland rondgesjeest omdat hij 2 dagen eerder al op Curacao aangekomen was dus was hij al mooi gewend aan de rijstijl die de mensen daar op nahielden. Zo zijn wij in onze 6 dagen op dit tropisch eilandje door heul veul rode stoplichten gereden en kregen te zien hoe vaak de mensen je voor laten gaan zonder dat je eigenlijk voorrang hebt. Even een vriendelijk gebaar, toeteren, hand opsteken....gewoon lekker relaxt. Ook hebben we de lokale anwb aan het werk gezien en wel bij onze eigen huurauto waar onze voorganger, 2 Nederlandse jongens in een jeep, een deuk in hadden gereden toen ze achteruit reden en wij er 'toevallig' stonden...Gelukkig werd dat heel snel en zeer professioneel opgelost. De anwb-man kwam in een busje en had daar zelfs een kantoortje in waar Geert plus de andere bestuurder een tijd in zaten om een verklaring af te leggen wat op de cassetterecorder vastgelegd werd.

De eerste dag reden Geert en ik naar en door het Christofffelpark en naar Westpunt maar de rest van de dagen toerden wij niet alleen met zijn tweeen rond maar hadden het overgrote deel van de vakantie nog 2 anderen bij ons in de auto zitten. Arina en haar papa Jaap die toevallig dezelfde periode als ons op Curacao zaten, hoe leuk!! Dus trokken we veel samen op; aten luxueus in restaurantjes met uitzicht op zee of op de kade met zijn mooie gekleurde herenhuizen -ook zijn we naar restaurant Jaantjes geweest waar de eigenaar als levende menukaart fungeerde-, gingen naar een ontzettend mooi strandje om in het helderblauwe water af te koelen, deden een tocht uitgezet door Jaap naar verschillende landhuizen, een vlindertuin, een sociaal werk- en woonproject voor mensen met een geestelijke en/of lichamelijke handicap en naar het Shete Boka nat. park met verschillende boka's oftewel inhammen aan de kust waar het water met veel gebulder en kracht tegenaan beukte. Ook gingen Geert en ik naar het sea aquarium EN zwommen Geert, ik en Arientje als hoogtepunt met dolfijnen!!!!!!!!!!!! WOW, wat was dat mooi!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Stond ook op mijn bucketlist maar aangezien ik al diep in de schulden zat bij mijn mams dacht ik moet ik dat nou wel gaan doen?! Jeweetzelluf, dan moet je dat dus altijd WEL doen want anders krijg je later spijt van zulke dingen ;) Het was echt speciaal om met deze bijzondere beesten te zwemmen en hen aan te raken (wat voelt dat lekker!). Ik kon de dikke smile die op mijn gezicht zat er maar niet af krijgen :D!

Op onze laatste dag zijn we naar het slavenmuseum gegaan wat ook een hoogtepunt van mijn vakantie op Curacao was. Des te indrukwekkender was het omdat we een gids hadden die ontzettend goed kon vertellen over de slaventijd. Zo'n 2,5 uur hebben wij vol ongeloof staan luisteren naar alle verhalen over deze tijd. In het museum was zelfs een deel van een ruim van een schip gebouwd waar de gids vertelde over hoeveel slaven er wel niet in zo'n ruim werden gestouwd en op welke manier. Ook de martelwerktuigen kwamen natuurlijk aan bod en ook de hedendaagse slavernij, want het gaat nog steeds door.
Daarna aten we snel nog even een hapje met zijn viertjes en namen we met een dikke knuffel afscheid van elkaar omdat Geert en ik die avond onze vlucht naar Suriname hadden.
Bedankt Arina en papa Jaap voor de geslaagde vakantie en op naar Laura en Magda in Suriname! Wat ben ik toch een bevoorrecht mensch ;)

Sunchi pa boso dushi's -> kus voor jullie schatten! Jullie Juut.