No spang!Parboreren en hangmatteren in Suriname...

Op woensdagnacht 9 januari rond half 2 kwamen Geert en ik aan in Paramaribo bij ons hostel Zus&Zo. We klopten op de deur van de kamer waar Laura en Magda sliepen. Toen een ietwat slaperige Lau opendeed vloog ik haar en daarna Mag om de hals waarna we in onze enthousiastme op haar bed vielen. Lau & Mag hadden als ontvangstdrankje rumcola gekocht die we opdronken terwijl we probeerden om in ons gesprek niet van de hak op de tak te springen omdat we elkaar tenslotte al 11 maanden niet gezien hadden!
We sliepen die nacht laat en gezellig met zijn 4-tjes op onze 4 persoonskamer in.

Donderdagochtend betaalden we met een rib uit ons lijf onze 8-daagse Kasikasima tour bij het kantoor van Metz en daarna liepen we door het centrum om Paramaribo te verkennen. 's Avonds aten we een pittige rotimaaltijd bij Joosjes restaurant en dronken bij terugkomst nog een gemberbiertje (niet aan te raden :s) bij ons hostel waarna we onze tassen inpakten voor ons avontuur die de volgende dag zou beginnen. En aangezien ik het al 11 maanden zonder ouwehoeren en worstelsessies (die altijd eindigen met dat ik als dweil over de vloer heen word gesleept...) met mijn 2 brothers from the same mother moest stellen deden ik en Mag een worstelsessie op mijn en Lau's bed. Dit keer eindigde het gelukkig in een nederlaag voor Mag die gillend in de spleet van de twee bedden verdween. We konden allebei niet meer ophouden met lachen!

Om 10:15 stonden we de volgende dag op het mini vliegveld Zorg en Hoop en vertrokken we in een klein vliegtuigje naar Palumeu, diep in de binnenlanden van Suriname. Wat genoten we van onze 1,5 uur durende vlucht over het oerwoud! We vlogen eerst nog een rondje over Paramaribo waarna we verder vlogen over bauxiet- en goudmijnen en het Brokopondo meer.
Bij aankomst kregen we een welkomstdrankje en werden we bijgepraat door Julius, onze gids, over wat ons die dagen te wachten zou staan. Daarna konden we ons installeren in onze geweldige houten huisjes met uitzicht op de rivier en de jungle. Daar zouden we die nacht nog even kunnen genieten van een goede nachtrust in bed want de komende 5 nachten zouden allemaal onder een muskietennet in een hangmat plaatsvinden. Aan het einde van de middag stapten we de kano in en voeren naar het dorpje Palumeu om alvast een blik te werpen op het dorpsleven. Bij terugkomst in het donker kregen we een heerlijk uitgebreid maal en parboreerden (een parbo biertje is het lokale bier) we met John uit Rotterdam die als vijfde lid van onze expeditie mee zou gaan naar Kasikasima.

Om 9:00 stonden we bepakt en bezakt klaar voor onze tocht in de korjaal, naar ons eerste kamp, die in totaal 6 uur zou duren. We zaten met ons vijfen in de kano + de bootsman Poti (die de korjaal zou besturen) met zijn vrouw Elisabeth als kokkin en hun zoontje Paulus van 6 als onze knuffelbeer + gids Julius + hulp Remi en hulp Rolus die voorop de korjaal gezeten uitkeken naar de juiste koers die we moesten varen omdat we op moesten passen voor de rotsen.
Bij aankomst die middag namen we een verfrissende duik in het water van de rivier voor ons kamp, en probeerden we aas -kleine visjes- te vangen aan de oever voor onze eerste keer vissen die avond. Wij vijfen hadden geen geluk die avond maar onze bootsmannen hadden wel een paar mooie exemplaren gevangen. 's Avonds aten we een lekker maaltje, kropen we daarna in onze hangmat en genoten we van alle geluiden om ons heen die de slangen, insecten, vogels, brulapen en andere dieren maakten.

Na een relaxte maar wel koude nacht in mijn hangmat werd ik op verrassende wijze om 7 uur 's ochtends wakker gemaakt door Mag die mijn hangmat een goede zwieper gaf. Na het ontbijt hadden we nog 2 uur in de korjaal te gaan voordat we aan zouden komen bij onze basiskamp. Na een half uur stopten we bij een eilandje omdat we moesten overstappen op een andere korjaal omdat een gedeelte van onze route niet bevaarbaar was vanwege de vele rotsen. Dus droegen we al onze baggage, ons eten voor de komende 8 dagen, Paulus en de buitenboordmotor over de heuvel heen met rode bezweette hoofden. Paulus merkten we al snel had een groeiachterstand en een van zijn benen stond niet goed, daarom kon hij niet zo goed lopen vandaar dat ook Paulus de heuvel over moest worden gedragen. Ook kon hij nog niet praten maar wel begreep hij ons en we probeerden hem altijd aan het lachen te maken want wat had hij een geweldige glimlach!

Na een groot stuk watermeloen om onze dorst te lessen vervolgden we onze weg en kwamen uiteindelijk aan op een supermooi plekkie waar ons kamp stond. De spullen uit de korjaal gehaald en gesjouwd naar ons slaapverblijf en supersnel onze bikini aangedaan om de rivier in te gaan. Toen het tijd was voor de lunch zagen we de korjaal weer aankomen omdat er nog een deel van onze spullen van het eilandje moesten worden gehaald maar daar zaten ook 2 andere mannen in. Het bleek, wat Julius die dag ervoor ook al tegen ons gezegd had, dat zijn moeder op sterven lag en die ochtend overleden was. Seymour, 1 van de mannen die in de boot zat, was gekomen om Julius te vervangen. We waren allemaal een beetje aangeslagen vanwege het nieuws en ook omdat we Julius zouden gaan missen want hij was gewoon een fantastische man en gids. Julius had hetzelfde. Eigenlijk wou hij niet weg omdat hij met ons de tour wilde vervolgen en omdat hij voor hemzelf voor de reis afscheid van zijn moeder had genomen maar hij moest terug omdat zijn familie dat van hem verwachtte. Met de afspraak dat we hem weer zouden zien in Paramaribo ging hij de hele weg, die we er net op hadden zitten, gelijk na de lunch weer terug. We kregen heel lief van Julius nog een fles rum en coca cola die hij eigenlijk als verrassing met ons op had willen drinken. Die dag hebben we, zoals elke dag van onze tour, nog gevist en Mag en ik besloten om de energie die we overhadden te stoppen in een worstelpartij in het zand waarbij we rollebollend terechtkwamen in het water. Hierna waren onze lichamen ook weer flink gezandscrubd en nam Magda wraak op haar eerdere verlies :p

Aan de tocht naar de Kasikasimaberg begonnen we de volgende ochtend. 1,5 uur en 3 heuvels verder stonden we aan de voet van de berg die we in 45 minuten beklommen door ons aan takken en lianen vast te houden en omhoog te trekken want het was af en toe aardig steil - we zagen onderweg trouwens nog een rotshaantje, een zeldzame oranje vogel die in het gebied leeft...najaaah we zagen een oranje stip in de verte :p maar toch! - Met een hoofd als een biet kwam ik uit de bosjes gelopen en stond op het plateau met mega uitzicht over het oerwoud wat voor ons uit strekte. Wat was dat een mooie beloning! De afdaling ging iets sneller maar was wel riskant en toen we terugwaren in ons kamp doken we met onze zweterige lichamen weer de rivier in. Laura had wat shampoo meegenomen voor onze badsessie waar we veel lol mee hadden omdat we hanekammen bij elkaar gingen maken.
's Middags bij het vissen had ik mijn eerste grote vis aan de haak, ik grapte al omdat ik nog niks had gevangen dat mijn eerste vis wel een hele grote zou moeten zijn om alle andere gevangen vissen te compenseren, en dat was het ook. Toen ik beet had die middag -wat was dat spannend!- haalde ik namelijk een hele lange sidderaal omhoog! Wow, dat had ik niet verwacht! Poti moest hem eerst bewusteloos slaan met de peddel omdat hij anders een lekkere stroomstoot zou krijgen maar de sidderaal was niet bewusteloos genoeg dus kreeg Poti alsnog een mooi stootje. Die avond legden we de vissen die Mag, ik en Laura aan de haak hadden gekregen op dunne houten stammetjes boven een vuur waar ze de hele nacht zouden liggen roken. Mag had namelijk een hele grote en een kleine piranha gevangen en Laura een kleine meerval. Ik wist niet dat vissen geluid konden maken maar nadat 1 van de mannen een catfish en een meerval van de haak hadden gehaald en ze in de boot lagen hoorden we ze nog een tijd, heel apart. Geert en John hadden geen geluk in hun jacht op grote vissen maar wel op de kleine visjes die we gebruiken als aas. Elke morgen stonden ze dus trouw aan de rand van het water om ze te vangen.

Dinsdag 15 januari maakten we een wandeling door de jungle waarbij Seymour van alles over de bomen, planten en vogels vertelde. Heel hoog in de boom zagen we uiteindelijk de bospolitie (deze vogel heeft een heel kenmerkend geluid, soort van sirene, om andere dieren te waarschuwen als er gevaar dreigt. Deze vogel hoorden we dus regelmatig) zitten en liet Seymour ons op een stukje van de bitterboom kauwen die gebruikt wordt als medicijn tegen malaria. Dit was echt ontzettend bitter, echt waar??! :p, en Seymour maakte ons wijs dat als we goed doorkauwden dit wel over ging. Grapjas...het werd alleen maar erger! Jak, wat vies! We hadden een pauze bij mooie watervallen waar Remi voor ieder van ons een mooie hoofdtooi vlocht waardoor we ons nog meer indiaan voelden. 's Middags na de lunch leerden we Paulus de box en de mini box en namen we hem mee in de boot om te vissen. Dit vond hij helemaal geweldig en zat met een brede smile te genieten wanneer er weer iemand een vis binnen haalde en die avond sloten we af gezeten rondom het kaarslicht met een potje yahtzee en een beste borrel.

Woensdags mochten we het programma zelf invullen. Laura en Magda wilden nog heel graag wandelen in de jungle omdat we de dag ervoor niet veel dieren hadden gezien en ik ging met de mannen mee vissen. Die middag ving ik welgeteld 5 (!!!) piranha's en haalde ik zelf, heel heldhaftig, 1 piranha van mijn haak af. Rolus liet me nog zien hoe een piranha de takken van een struik doorbeet door hem aan zijn staart beet te houden en dichtbij de tak te houden. Toen we terugvoeren zagen we ineens Lau en Mag in de kano zitten aan de kant van de rivier tegen een boomstam aan. Wij wilden doorvaren omdat we dachten dat ze even wilden genieten van de rust en van de beesten maar toen schreeuwde Laura of we misschien ook even konden helpen omdat ze vastzaten, hilarisch! Deze heerlijke actie kwam nadat ze na hun wandeling hadden besloten om te kanoen en dat dat heus wel met 1 peddel kon. Niet dus! Tijdens de tocht met de stroming mee hadden ze nog niet in de gaten gehad dat deze best wel sterk was. En toen ze terugwilden konden ze peddelen wat ze maar wilden maar ze dreven steeds verder af naar de waterversnelling eventjes verderop. Ze scheten bijna in hun broek haha. Daarom roeiden ze uit alle macht naar de zijkant en trokken zich vanaf daar voort door takken en lianen vast te grijpen met wie weet hoeveel vogelspinnen en andere vieze beesten :s. Toen ze onder een overhangende struik doken kwamen er tientallen vleermuizen uit vliegen en toen dachten ze nu gaan we niet verder en wachten we totdat we gered worden. Oh oh wat hadden wij een lol om dit avontuur!

Op donderdag de enalaatste dag was de tijd aangebroken om de hele tocht weer terug te varen. Gelukkig hadden we dit maal een stuk minder spullen die we de berg op moesten sjouwen en al met al kwamen we aan in Palumeu rond 16:00 waarna we gelijk aan het pijl- en boogschieten begonnen om daarna een koude douche te nemen in onze houten huisjes. 's Avonds dronken we een biertje op onze geslaagde avontuur en het feit dat we nog steeds in levende toestand verkeerden en de volgende ochtend voeren we om half 6 de rivier op om nog even te genieten van de jungle en zijn geluiden. Daarna wandelden we een laatste keer door Palumeu heen met Seymour die ons van alles vertelde over het leven daar, kochten onze souvenirs bij het lokale marktje en daarna maakten we een groepsfoto met onze hele Kasikasima-groep. Toen we afscheid namen van iedereen en naar het vliegtuigje liepen hadden we allemaal een brok in onze keel en wilden we eigenlijk helemaal nog niet weg....Op de ansichtkaarten die ik vanuit Paramaribo verstuurde schreef ik dat Geert zijn innerlijke tarzan had ontdekt en zo was het ook echt. Wat een ander leven hebben wij gedurende een week met zijn vijven meegemaakt, zo speciaal! Een onvergetelijke ervaring!

Terug in Paramaribo hadden wij een heel druk programma staan, want we wilden alles uit onze vakantie halen. Dus maakten we nog een boottocht langs fort Nieuw Amsterdam en langs de plantages Rust & Werk en Frederiksdorp. Ontmoetten we 's avonds Julius en John om een laatste keer samen te eten bij restaurant Gadri waar we een heerlijke pindasoep aten. Reden via een spectaculaire weg naar boven, Brownsberg op waarbij ik Laura een aantal blauwe plekken heb geknepen omdat ik echt dacht dat we om zouden vallen of het ravijn in zouden rijden met ons busje met 4-wielaandrijving ...wow...wat was dat spannend! We kwamen 's avonds om 6 uur weer terug in ons hostel en om kwart over 6 zaten wij omgekleed en wel alweer in de Petrus en Paulus kathedraal. Een kathedraal helemaal gemaakt van hout, zo mooi! En die avond vond er een concert plaats met allerlei studenten van het conservatorium - zang & instrumenten- van Paramaribo, speelde een Nederlandse viooldocente die aan het conservatorium in Amsterdam les gaf en op vakantie was een paar geweldige nummers en zo ook een man op de piano....Ik zat flink te genieten, wat was dat mooi! Julius leidde ons op een ochtend rond langs de verschillende historische gebouwen en plekken van Paramaribo waar we ook shopten voor souvenirs en een hele fotosessie maakten bij de grote I love SU- letters en we maakten een fietstocht naar plantage Peperpot. En toen en toen...was ons vakantie in Suriname toch echt afgelopen :s :(! We dronken nog een lekkere cocktail bij Zus&Zo en gaven Magda en Laura een dikke afscheidskus omdat ze de volgende dag zouden vertrekken naar NL en daarna stapten Geert en ik de taxi in naar de luchthaven om naar Belem in Brazilie te vliegen.

We <3 Suriname!

Ju, Geert, Lau en Mag