Veel lachen :D.....en een beetje huilen :'s....

Van 14 oktober tot 14 december, WOW, hoe moet ik 2 maanden beschrijven.....maak je borst/borsten maar nat mensen!

Ik was gisteren met de Nederlandse Cesar aan het praten die hier misschieeeeen vrijwilligerswerk gaat doen en was hem het reilen en zeilen hier aan het uitleggen. Hij vroeg me hoe ik terug zou kijken op mijn tijd hier en ik antwoordde dat dat met een dubbel gevoel zou zijn. De 2 maanden dat ik hier nu gezeten heb waren best heftig. Ik heb zelfs op het punt gestaan om mijn boeltje te pakken en om ergens anders heen te gaan of verder te reizen zo klaar was ik ermee. Maar goed, aangezien ik niet van opgeven hou ben ik doorgegaan hier en ik moet zeggen dat ik daar blij om ben.

Waarom dit dieptepunt? Pfff....omdat ik de enige vrijwilliger hier ben....omdat de leiding hier niet geinteresseerd in mij was....omdat ik geen idee had en ook niet geholpen werd door de leiding van wat ik hier uberhaupt kon gaan doen....omdat ze niet de moeite deden om mij bij de activiteiten te betrekken......Noujah goed, na flink nagedacht te hebben kwam ik op het idee uit om een informatieboek te maken voor de leskisten die Amigos Colombianos in Nederland gebruikt als kinderen op basisscholen een project willen beginnen om geld op te halen voor Casa Miraflores. Met dat boek ben ik nu bezig door interviews af te nemen met de meiden hier maar ook met het team. Ik plaats er uiteraard ook portretfoto's en foto's in die ik van de activiteiten en de mensen in Casa Miraflores gemaakt heb. Ook zet ik er informatie in over organisatie Hogares Claret die het tehuis hier runt en waar Amigos Colombianos dus mee samenwerkt en vertel wat de meiden hier gedurende de dag doen. Erg leuk en interessant om te maken. Goed is dit voor mij ook omdat ik nu ik de heftige achtergronden van de meiden weet, mij ook meer in kan leven en een betere band met de meesten heb gekregen. Om deze boeken te realiseren gebruik ik het geld die jullie, mijn lieve vrienden en familie, hebben gestort op mijn speciale rekening. Deze boeken zorgen natuurlijk niet direct voor hulp aan de meiden hier maar wel doordat het een medium is om de kinderen in NL een beter beeld te geven waarvoor ze het geld inzamelen. Uiteraard hoef ik hiervoor niet al het geld te gebruiken en kijk ik nog naar andere mogelijkheden om jullie geld goed te besteden!

In de 1,5 maand na mijn laatste update ben ik veel naar de theaterlessen + uitvoeringen geweest, heb lol gehad met de meiden in het zwembad, lekker samen gebarbequed, naar de kerk geweest waar sommige meiden hun confirmation hadden -> soort bevestiging tegenover de katholieke kerk dat iemand klaar is om toe te treden. Heb het 2-daagse Claretiana feest meegemaakt in het huis van de jongens aan de andere kant van de stad. Daar verzamelden de andere huizen zich ook en deden allerlei activiteiten samen. Ook bracht ik wat bezoekjes aan de tandarts waarna ik altijd even een filmpje pakte in de bios. Ook ben ik met Yair en Adi die ik in het noorden met de Ciudad Perdida trekking ben tegengekomen in Medellin uitgeweest en zijn we naar de dorpjes Guatape en Jardin gegaan op zo'n 5 uur van Medellin. Had ontzettend veel lol met hen, geweldige mensen die ik zeker op ga zoeken in Israel!

En verder ben ik net terug na 3 weken rondgereist te hebben. Oorspronkelijk zou ik in het oosten van Colombia blijven omdat ik dat deel nog niet gezien had maar aangezien mijn Colombiaanse visum afliep en ik geen tijd meer had om alle papierwerk in Medellin te regelen dacht ik : "Dan gaan we toch lekker naar Venezuela?" Ik vloog vanuit Medellin naar Bucaramanga 's ochtends, kreeg lief een lift van een vader en zijn dochter naar de busterminal en pakte een bus om in 6 uur naar Cucute, de grensovergang te gaan. Van daaruit een jeep geroggeld om me bij de beide douanes te droppen voor mijn stempels en mij verder te brengen. Ik was die avond helaas al te laat om de volgende bus naar Merida te pakken wat ook 6 uur zou duren dus eindigde ik in een louche hotel in San Cristobal waar ik na 2 maanden ijskoud douchen in Medellin eindelijk onder de warme douche kon...hemels...!

De volgende dag verder gegaan met mijn tocht en toen ik 's avonds in Merida aankwam dacht ik: "Waar ben ik beland? Heb ik hier nou f*cking 14 uur voor gereisd?" Er zat niemand in mijn hostel en er was niemand op straat, de stad zelf was lelijk. Wou bijjjna de ochtend daarop een bus terug nemen maar nadat ik van hostel gewisseld had en terechtkwam in hostel 'Guamanchi' werd alles gelukkig anders. Erg aardige mensen daar en ik dook gelijk in alle tours die er te regelen waren. Uiteindelijk ben ik 1,5 in Merida gebleven ook al bleef het een lelijke stad, de mensen die ik er ben tegengekomen waren wel super. Ik ontmoette er een jongen die gids was op verschillende tours, genaamd Apolo, met wie ik elke dag optrok. Ik ontmoette hem in een bar en aan het einde van de avond zat ik voorin zijn geweldige auto (een witte oude roestige Chevrolet, zo'n lange Amerikaanse bak) en reden we de stad door met zijn 5 vrienden op elkaar gepakt op de achterbank. Tja Judith, waarom stap je bij 6 wildvreemde gozers in hun auto na het stappen? Het voelde goed dus waarom niet? Ook gelijk meegemaakt dat de politie in Venezuela ongelovelijk corrupt is. Apollo had geen autopapieren bij zich maar wel marihuana en het was overduidelijk dat hij wat gedronken had maar na de politie wat geld gegeven te hebben was alles weer goed.

Apolo was mijn vriendje voor deze 1,5 week en we hadden een geweldige tijd samen. Ik kwam bij hem thuis waar hij met zijn moeder woont en leerde hem goed kennen. We zijn samen naar Los Nevados geweest wat een dorpje hoog in de Venezolaanse Sierra Nevada is en hebben daar een prachtige 3-daagse trekking gedaan.

Ook ben ik met een geweldige groep van 2 Nederlandse en 2 Colombiaanse jongens en gids naar Catatumbo geweest. Een gebied wat aan een meer ligt en dat beroemd is om zijn lichtflitsen die er het gehele jaar door te vinden zijn. Helaas zagen wij in ons huis, dat op palen in het water stond, maar iets van 5 keer de hemel oplichten....maar misschien was het ook onze fout omdat we meer met een hilarisch drankspel bezig waren.... Tijdens de nachtexcursie brachten wij daarom een noodzakelijk bezoekje in onze kano aan de plaatselijke drankwinkel omdat de drank er wel erg snel doorheen ging. Op de heenweg zagen we best veel oplichtende ogen van kaaimannen dus zei ik op de weg terug dat mochten we er 1 tegenkomen ik die dan met mijn blote handen zou gaan vangen. Ik zat er helemaal klaar voor in de kano maar helaas, ze waren allemaal weg! En nee, het was heus geen kletspraat...wat denken jullie wel niet van mij? Wat heb ik gelachen die avond....en wat voelde ik me k*t daarna! En toen moesten ik, met mijn slaperige misselijke hoofd, en mijn hangmat ook nog snel een andere plaats opzoeken omdat het begon te regenen en het 'plafond' niet waterdicht boven mijn hoofd was. Ach ja een avontuur, super vermaakt in ieder geval met deze leuke gasten!

Aan canyoning heb ik me ook gewaagd. Het was supermooi om door al die beekjes, wilde stromen en over stenen te klimmen en te glijden maar van grote hoogtes springen en het abseilen van de watervallen was niet mijn ding. Wist ik ook wel maar denk dat ik wat hardleers daarin ben. We hadden 3 flinke watervallen op onze route liggen. Een van 7, een van 20 en een van 30 meter. Bij de eerste waterval gleden we over de rotsen en door het water naar beneden en bij die van 20 abseilden we door de krachtige stroom water totdat we beneden waren en bij die van 30 meter abseilden we naast de stroom. Ik dacht altijd dat het vet makkelijk was als ik op televisie mensen zag abseilen. Maar ik vond het echt eng en moeilijk pfff. Normaal doe ik het nooit maar die dag bleef ik maar vloeken haha ik kan die spannende activiteiten ook gewoon niet aan. Dat gevoel in je buik als je van een grote hoogte afspringt vind ik zoooo vervelend, zo'n naar gevoel, gatver! Was dus ook blij toen ik het achter de rug had want ik kon niet nog een waterval aan :s!

Mijn laatste avond besteedde ik in een bar met Apolo, zijn vrienden en andere locals die ik ontmoet had, een heel speciaal geval was een jongen die overduidelijk homo was en mij onder zijn hoede wilde nemen. Ik kreeg de hele avond drinken van hem, hij nodigde me bij hem thuis uit voor later die week en ik was gelijk zijn beste vriendin. Wat een gozer, geweldig, echt gelachen om en met hem!
Er zou een bus om 3 uur 's nachts naar de grens gaan maar die kwam dus niet dus ging ik nog even met Apollo naar het huis van een vriend van hem en deden we nog een poging om 6 uur 's ochtends. Toen kwam de bus gelukkig/helaas wel. Na smeekbedes van Apollo om nog 1 dag te blijven moest ik mezelf een trap onder mijn kont geven om de bus in te gaan. We zaten allebei te huilen in de busterminal en toen hij wegging in zijn auto zag hij mij staan en kwam terug lopen tot aan het hek...ik aan de andere kant van het hek....heftig....wat voor band je met iemand op kan bouwen in 1,5 week.....Tijd maakt daarin niets uit!

Met een zwaar gevoel zat ik de hele lange busreis uit...Al met al werd dat een mooie 25 uur :s!! Ik was zo gaar als wat toen ik om 7 uur 's ochtends in Villa de Leyva aankwam. Die middag liep ik alweer wat fitter door het koloniale dorpje met ubergroot marktplein en de volgende dag huurde ik met een Duitse, Canadese en Colombiaanse jongen mountainbikes en maakten een tour om het dorpje wat met de heuvels af en toe best doorbikkelen was!
De volgende dag reed ik in 5 uur met de bus naar Bogota en had daar maar liefst 2,5 dag. Errug kort daarom wilde ik lekker actief zoveel mogelijk uitvreten in deze periode. Dus ging ik 's avonds met de gekke eigenaar van het Musicology hostel en een paar andere jongens uit naar een reggaebar en eindigden we in een huis waar op de binnenplaats buiten een dj hardstyle draaide. De graffititour de volgende dag was super interessant omdat ik de achtergrondverhalen en informatie van alle beroemde graffiti artiesten in Bogota te horen kreeg. En met een paar mensen die ik daar ontmoette sprak ik af om te lunchen en om 's avonds uit te gaan. Eerst naar een salsabarretje en daarna naar een kleine discotheek.

De zondag had ik een biketour staan met Mike als gids die ons alle niet touristische plekjes van Bogota liet zien tot de hoerenbuurt aan toe. Met de mensen in deze groep spraken we af om 's avonds samen te gaan eten in een van de hostels. Met een leuk Nederlands stel en een Fins meisje naar de supermarkt gegaan om alles in te kopen en die avond hadden we een zeer gezwellig maal met elkaar.
Op 10 december ging ik 's ochtends nog snel naar het Botero museum en Montserrat (berg met uitzicht over heel Bogota) en toen moest ik toch echt mijn vliegtuig weer terug naar Medellin pakken.

En nu, nu zit ik weer in Casa Miraflores. Leuk om te merken dat sommige meiden mij toch wel gemist hebben. En ik merk dat ik weer wat frisse moed heb om de laatste 3 weken hier in te gaan. En dan, dan zie ik Geert in Curacao en Arina + haar papa ook!! Wat vertrouwde gezichten daar kijk ik wel naar uit :D Geert zit al helemaal klaar in de startblokken -> inentingen zijn geregeld, flink in de sportschool bezig voor de chickies, veel geld al uitgegeven aan zomerkleding en wandelschoenen en een gave camera....Dat gaat helemaal goedkomen dus!!

Dikke zoen, flink veel liefde en een beste knuffel vanuit Medellin dat nu met al zijn gekleurde lichtjes helemaal in kerststijl omgetoverd is!