Whuhoee and our asses are burning whuhoeeee

I.N.D.I.A -> I'll never do India again.
Either you love it or you hate it. Ik zal jullie es eem verteln:
I luuuuuuuuuuve India. Ik beleef hier zoveel dat t nu een hele opgave gaat worden om 3 weken op 'papier' te zetten....

Na mijn James Bond avond ben ik de volgende dag met Ramin op pad geweest. O.a. in een bootje naar een eiland in het midden van een meer gevaren, daar gelegen en een ijsje gegeten in het park.
9 april ben ik om 08:00 met Tea man(eigenaar van reisbureautje maar zou liever eigenaar van een theehuis willen zijn) op zijn brommertje naar de Merwari paardenstallen gesjeest. Onderweg was hij druk bezig om met me te praten, verstond de helft niet maar 'ja' en 'uhuuu' kan soms voldoende zijn ;). Wahaaaant Juutje ging paardrijden en dat op een echte Merwari paard (de vroegere maharadja's reden op zulke paarden).
Ik was niet in mn uppie. Twee Engelse meiskes Amy & Emily en hun moeder Jane gingen mee voor onze 2,5 durende tocht. Was een goed idee om gezeten op een paardenrug het Indiase platteland te bekijken. Tijdens onze tocht reden we door kleine dorpjes bestaande uit 4 huizen en alle kinderen op straat renden ons achterna schreeuwend: "ta ta" (bye bye!). Toen we terugkwamen ging ik weer op de brommer terug naar mijn guesthouse, met een sehr gevoelige kont. Was niet zo prettig!
's Middags heb ik geluncht met Ramin. Ik zei tegen hem dat ik 's avonds een kookles zou gaan volgen en aangezien het zijn laatste avond in Udaipur was besloot hij om gezellig mee te gaan. Druk de bereidingswijze op schrijvend en ondertussen een handje mee helpen in de keuken heb ik samosa's (pakketje van deeg met daarin groentes), stuffed parantha (chapati gevuld met ui,aardappel en groene peper), aloo palak (soort spinazie met stukjes aardappel) en een toetje van kokos gemaakt. Ondertussen waren Ramin en ik ook de (buur-)kinderen aan het vermaken. Ze vonden ons maar wat interessant: keken ze weer om het hoekje van de keuken en dan trokken Ramin en ik weer een gek gezicht. De avond eindigde met een show van de 3 kids waarbij ze de Indiase hits met de pasjes lieten zien. Dat moesten wij natuurlijk ook doen en na een aantal spelletjes en gedol zeiden we de oververhitte en overenthousiaste kinderen gedag.
10 april bracht Tea man me weer op zijn brommertje maar ditmaal met een enorme backpack achterop mijn rug naar het busstation. Zal een leuk gezicht zijn geweest. Ik stond buiten en tea man binnen in een kantoortje. Zegt teaman dat ik even moet komen. Begint hij over dat god iedereen lief heeft en dat liefde belangrijk is in je leven. Vraagt hij na afloop van zijn relaas of hij me mag zoenen.....IEW IEW IEW! Een man van 55...en wat voor 1 ;). Dat bevestigde voor mij maar weer 't gevoel dat elke Indiase man iets van me wil. Snel op de bus gestapt naar Mt. Abu...
In Mt. Abu aangekomen vraag ik een jongen of hij weet waar een ATM is. Hij loopt met me mee en we beginnen een klein gesprekje. Hij vraagt of ik met hem een wandeling wil maken en een paar uur met hem door wil brengen omdat hij me wil leren kennen. Ik: nou nee sorry, bedankt maar ik wou liever alleen even lopen en ga daarna naar mn hotel terug. Hij: ja maar ik kan toch wel met je mee? Dan hooguit voor een half uur, dat kan toch wel? Ik heb een kamer hier vlakbij, daar kunnen we wel zitten.
Ik: bedankt voor het aanbod maar nee, ik ga liever alleen verder.
Hij: ik wil alleen maar vrienden met je worden. Ik raak je lichaam heus niet aan, alleen als jij dat wilt. Jij mag beslissen.
Ik: goh, das aardig van je maar het antwoord blijft nee. Ik loop verder en elke keer als ik denk, nou loopt hij me niet meer achterna verschijnt hij toevallig in een ander straatje.
Ik: waarom volg je me de hele tijd?
Hij: ik wil gewoon met je praten...blabla
Ik: welk gedeelte van het woord nee begrijp je niet? weet je wel wat nee betekend? Nee betekend dat ik je niet meer wil zien, niet meer met je wil praten. Nu ga jij die kant op en ik deze en ik wil je niet meer tegenkomen!
Hij uiteindelijk: nou, als je je bedenkt dan kom je maar naar me toe. Ik zit daar...
AAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!

11 april heb ik met Vince & Aideen uit Ierland een hikingtrip gedaan. Mt. Abu is een stadje hoog in de bergen wat bekend staat om zijn hoge honeymoon gehalte. Veel Indiase newly weds komen hier voor hun huwelijksreis. Ook is de natuur hier prachtig en is het hier voor de verandering wat groener met palmbomen. In het gebied van Mt. Abu leven 46 beren. Tijdens onze bergbeklimming zagen we dan ook veel berenkeutels maar helaas geen echte beer. 's Middags ben ik met hen naar de beroemde Jain tempels geweest. Prachtig hoe gedetailleerd de verschillende patronen uit het marmer zijn gehakt. En 's avonds heb ik gezwellie met wat mensen gegeten.
De 12de had ik alweer mijn bus gepland naar Jodhpur. Ik zat samen met de 2 Ieren ook met een Braziliaanse vrouw: Wanessa in de bus. Na aankomst in Jodhpur gingen we met zijn allen naar hetzelfde hotel waar we de rest van de dag samen niets hebben gedaan.
Maandag 13 april hebben Wanessa en ik de must see's van Jodhpur bekeken. Jodhpur staat bekend als blauwe stad vanwege zijn vele blauw geschilderde huizen (Pushkar is de witte stad en Jaipur de roze). Ook is het fort van Jodhpur geweldig, we hebben hier een 3 uur durende audiotour gedaan en hebben rondgelopen in de smalle straatjes van het oude blauwe gedeelte van de stad.

Dinsdag hebben Wans en ik de bus naar Osiyan genomen. We hadden nl besloten om een camelsafari van 2 dagen te doen JIHAAAA! We werden afgehaald van het busstation met de kameel waarna we naar de familie werden gebracht waar we zouden blijven. Ik op Hero en Wans op Pabu. Totaal hebben we deze dag 6 uur gereden. Kan je vertellen dat het genoeg is voor een dag! Het is heerlijk om op een kameel te rijden, genietend van de stilte van de woestijn dat af en toe onderbroken wordt door gezang van onze kamelenrijders die achter ons zaten en kleine dorpjes passerend met oude mensen die in de schaduw van hun huisje zitten en kleine kinderen die je blij begroeten. 's Avonds hebben we de zonsondergang in de woestijn gezien en daarna reden we naar het plekje waar Wans en ik zouden gaan slapen met 1 van onze kameelrijders. In het donker met wat licht van de sterren en de maan aten we een thali en lagen we op onze dekens TOEN ik zei dat we best een liedje over de woestijn konden gaan zingen om dit moment te vieren. Ik begon en Wans ging verder en ik vulde haar aan...k begon het op de wijs van: "the lion sleeps tonight te zingen' -> :in the desert, the mighty desert.... Wans herinnerde zich ineens een nr wat we samen tijdens onze busreis beluisterden: Song 2 van Blur. JAJA We begonnen een tekst te verzinnen hierop en na vele lachbuien en vals gezang hebben we het volgende liedje geschreven die we opdragen aan onze kamelen:

Pabu Hero Song

Uhu...uhu....uhu...uhu

We're in the desert -tudududum-
Under the star sky -tudududum-
We made a camel ride -tudududum-
And it was just fiiiiiiiiiine....

WHUHOEEEEEEEE

But our asses are burning -whuhoe-
They're red and they're hurting -whuhoe-

But it really doesn't matter because it'll last for our lifetime and it is fine.
IT IS JUST FINE!

We had a great day -tudududum-
In the desert Thar -tudududum-
Just for some hours -tudududum-
And it's not a PROBLEEEEEEEEM

WHUHOEEEEEEE

But our asses are burning -whuhoe-
They're red and they're hurting -whuhoe-

But it really doesn't matter because it'll last for our lifetime and it is fine.
IT IS JUST FINE!

Yea Yea...Yea Yea...Yea Yea...

OOOOOOOOOOOOOOH YEA!

Wat was dit hilarisch! De kameelrijder die wat verderop lag dacht vast dat we een gekte hadden, crazy women! Uiteindelijk zijn we met een lach in slaap gevallen...

De volgende dag maakten we weer een rit van 4,5 uur. Wanessa doorbrak dit keer de stilte met het zingen van wat Portugese liedjes. Zij kan dit zonder schaamtegevoel ook al klinkt het niet maar dat maakt niet uit! Toen zei W. en de kamelenrijders dat het nu mijn beurt was....Ik dacht tot dit moment dat ik best een goede stem had maar misschien gaan zingen en kameel rijden niet samen. Dat was waarschijnlijk het probleem toen ik een Nederlands nummer moest zingen. Uuuuuuhm een Nederlands nummer, even denken....maja natuurlijk! Een eigen huis van onze Rene Froger, op de een of andere manier vroegah een van mijn lievelingsnummers, schoot me te binnen -> WHY????! Na Wanessa's Portugese gezang kon ik helaas niet achterblijven. Zal ik hen dit aandoen? Aaah wat maakt t ook uit dacht ik en begon...Hmmmz dit klinkt toch anders zonder achtergrondmuziek besefte ik al snel. Maar waar je aan begint moet je ook afmaken! Op het einde van het nummer ben ik niet echt trots: ja alles alles kan een mens gelukkig maken..de zon die doorbreekt..een vers kopje theeEEEEE! De laatste E's zijn een moeilijk kwestie, try this @ home dan geloof je me wel. Ma de kameelrijders en Wanessa konden mijn poging toch wel waarderen en daar gaat het om!!

's Middags besloten ik en Wans om een extra nacht te blijven omdat we de eerste nacht zo'n geweldige nacht hadden gehad. Niet zo'n goed plan bleek later. Ik werd midden in de nacht wakker omdat ik met mijn hoofd in mijn slaapzak ingepakt lag en het warm had. Ik steek mijn hoofd uit mijn slaapzak en krijg een idee waarom ik mijn hoofd wou verbergen. ZANDSTORM. Overal zand: op mijn gezicht, in mijn slaapzak, op mijn kussen. Ik Wans toeschreeuwen of ze wakker was, dat was ze gelukkig en ik vroeg of ze ook terug wilde gaan naar het huis van onze kamelenman. Zij: nee joh, dit gaat zo over...Na 10 sec. proberen dacht ik nee ben niet gek. Wans vond het toch ook beter om terug te gaan dus liepen we in het donker terug. Keken naar de plek waar we gelegen hadden, allemaal zand.

17/4 Waren we in Jaisalmer, een plaatsje in het midden van de woestijn. Wij verbleven in htl Sagar in het oude gedeelte van de stad afgeschermd door een fort. Beetje bijgeslapen omdat we om 4 uur s ochtends in het dorpje aankwamen. Het id was om Jaisalmer te verkennen voor deze dag maar we zijn uiteindelijk niet verder gekomen dan 1 straat -> chai drinken bij de ene, wat kletsen met de ander..zo gaat dat hier. Ook hebben ik en W. een hennatattoe laten zetten op onze arm.
De 18e rondgelopen door de oude stad, deze keer niet verder gekomen dan 2 straten ;). Rondleiding gehad door een Haveli (oud huis) en in de middag een hennales gehad waarbij ik Wans arm onder handen heb genomen. Daarna gezeten en gepraat met de mannen in het fort en 's avonds gegeten met Nina (vrouw uit Noorwegen) en Pradeep (een getrouwde Indiase man met wie Nina een soort relatie heeft).
De dagen erna heb ik doorgebracht met Wanessa en Nina. We hebben nog wat hennalessen genomen. Ik ben Natalia (van de James Bond avond) weer tegengekomen en met haar hebben we 2 x gedineerd. Ook ontmoetten we Fiona, een oude vrouw uit Australie die in Jaisalmer woont en hebben bij haar thuis geluncht. Ook zijn we met de baas van Sagar: Vinod op pad geweest. Hebben de Badabaga cenotaphs
gezien, graven van maharadja's. 2 Australiers hier ontmoet: Dave & Mike met wie we later nog hebben afgesproken en die me hebben uitgenodigt om naar Perth te komen als ik in Australie ben. Daar wonen beide Ozzies dus dat zou leuk zijn! Verder met Vinod de Amar Sagar, een Jain tempel bekeken en naar de royal gardens geweest. Heerlijk! Allemaal mooie bloemen, vlinders die daar rondfladderen en rust. Dat heeft een mens soms nodig in India!

Ik heb een erg leuke tijd gehad in Jaisalmer. Een hoop lieve Indiase mensen ontmoet: Anil (buurman en eigenaar van de internet-/schoenwinkel: my pocket is waiting for your money, my keyboard is waiting for your touch :) ), Papu (alias Anil die ons heeft uitgenodigt voor zijn bruiloft), Kamlesh (die me o.a. geholpen heeft om een HUGE postpakket te verzenden), Vicky (heb 's avonds een keer bij hem thuis gegeten), Maniz 1 (alias red teeth) en Maniz 2 (Italiaanse gids met wie ik diepe gesprekken heb gevoerd) & Ohmid (keer samen met hem en Kamlesh naar t meer geweest).

De laatste dag heeft Vinod ons in zijn jeep meegenomen naar de woestijn. Wans en ik hebben allebei een half uur in zijn jeep mogen scheuren wat een leuke ervaring was en we hebben een lekkere lunch in de woestijn gehad.
Moeilijk om dit leuke plaatsje en deze mensen weer te verlaten!

De 25ste kwamen W. en ik om 04:00 aan in Bikaner. Om 10:00 reden we alweer in de riksha naar de rattentempel in Deshnok (25 km van Bikaner). Een tempel waar duizenden ratten los lopen, deze ratten zijn heilig en mensen voeren ze zoete eetwaren. We hebben goed uit gekeken naar een witte rat, deze brengt geluk!, maar helaas niet gezien.
De verdere dag hebben we Bikaner verkend: de Jain tempel, oude bazaar, Rhampuri Haveli en hebben we de straten verkend met een hele horde kinderen die enthousiast achter ons aanliepen. 's Avonds ontmoetten we Anders (zeg: Annas), een jongen uit Denemarken met wie we hebben gegeten.

26 april, de zondag gingen we met z'n 3-en op stap met dezelfde tuktukman als de dag ervoor. Weer afgesproken om 10:00 om naar het fort te gaan. Daarna hadden we lunch bij hem thuis. Hij vroeg of we op de foto wilden gaan voor de plaatselijke krant omdat de 27ste een kite (vlieger) festival in Bikaner zou plaatsvinden ter gelegenheid van het zoveel jarig bestaan van Bikaner. Dat wilden we natuurlijkz! Wij met een boel kinderen en mannen met vliegers op de foto. Toen we weer terugliepen werden we als helden toegejuicht door de kinderen uit de buurt en de dochter van de tuktukman hield de hele tijd haar hand op mijn schouder. Als om te zeggen: kijk es, dit meisje dat in de krant gaat komen ken ik! haha. Verder zijn we naar het paleis geweest en naar de kamelen breeding centre waar Anders en ik nog een ritje op een kameel hebben gemaakt. 's Avonds weer afscheid genomen van Anders met de afspraak dat ik es een x naar Kopenhagen kom en hij naar Groningen. Als ik terugben kan ik wel weer een wereldreis beginnen met alle uitnodigingen van de mensen die ik heb ontmoet!

27 april KITEFESTIVAL! Voor iedereen die het boek de Vliegeraar heeft gelezen, zo ging het hier ook. Honderden vliegers in de lucht, op elke rooftop mensen die vliegeren en die elkaars vliegers proberen te snijden. W. en ik waren weer uitgenodigt door de tuktukman bij hem thuis en hebben de hele ochtend staan vliegeren. Overal hoorden we: PATANG KATAAAAAAA (soort vertaling: weer een vlieger gesneden!). Ook ik heb het geprobeerd en door mijn zeer professionele vliegerkunsten heb ik ook een vlieger gesneden. Iedereen springen en juichen. PATANG KATAAAA!
's Avonds gezeten op het dakterras van onze hotel en genoten van de zonsondergang met de vele kites in de lucht, prachtig.
Tijdens onze lunch, W. en ik moesten echt even afkoelen van het vliegeren op het dak in 45 graden, kregen we chappati's, groentes in saus, yoghurt ed. Toen we lekker aan het kliederen waren (je mag alleen met je rechterhand eten en er is geen mes/vork/lepel aanwezig). Gooide onze tuktukman een balletje op dat zijn zoon 23 jaar was en dat ik 25 jaar oud ben en of ik al getrouwd was. W. zei, af en toe kan ze erg aardig tegen me zijn, nee Judith is niet getrouwd. De ogen van onze tuktukman lichtten op en we zagen hem denken....toen zei hij als je wilt Judith kan je trouwen met mijn zoon en begon een heel verhaal over dat zijn zoon 9000 roepies per maand verdiende en dat we dan wel achter zijn huis een klein huisje konden bouwen. De vrouw van de tuktukman begon me goed te bekijken en dat leek haar ook wel een goed idee. Ik zei terwijl ik chappati's naar binnen werkte, uhhhh tja daar zou ik es goed over na moeten denken...Wanessa, enne wanneer kan de bruiloft plaatsvinden want ik ga morgenavond alweer weg...Ik zei voor de gekkigheid tegen W. nou moet je ophouden hoor anders hijs ik je op mijn bruiloft in de meest afschuwelijke knalroze jurk met grote paarse bloemen en dan mag jij mijn bruidsmeisje zijn...W. zei: maar Judith heeft wel een vriend thuis in Holland... Tuktukman: that's no problem! Als ze mijn zoon wil proberen voor een avondje, laten we zeggen een avondje trainen dan is ook dat geen probleem! Pffff haha dus...heb tegen hem gezegd dat ik er een nachtje over zou slapen en hem zou bellen als ik eruit was. Tot nu toe geen contact met hem opgenomen...;) en snel vertrokken!

En nu, de 29ste van april, ben ik alweer in Amritsar. Ga hier maar es de stad verkennen!

Zoen Juut