LOVE IS IN THE AIR LALALALALALAAAAA

Aangekomen in Amritsar op 30 april ben ik ‘s ochtends naar de Golden Temple (Harmandir Sahib = House of God) gegaan. De belangrijkste tempel van de Sikhs godsdienst. Ook ben ik hier 1 mei naar toe geweest om 6 uur ‘s ochtends om de tempel nogmaals te bekijken tijdens de prachtige zonsopgang.
- Het wordt te uitgebreid om dit geloof uit te leggen maar een mannelijke sikh is te herkennen aan een tulband. Omdat een mannelijke sikh zijn hoofdhaar niet mag afknippen, wordt het haar met deze tulband bijeengehouden. De traditionele mannelijke Sikhs tooien zich met de vijf "kakkars": Kesh (ongeknipt haar), Kangha (kam), Kachha (korte broek), Kara (stalen armband) en Kirpan (zwaard). De moderne Sikh draagt vaak alleen een tulband of haarnetje. Ook het baardhaar mag niet afgeknipt worden. -
The Golden Temple wordt door meer bezoekers bezocht dan de Taj Mahal en staat in mijn India top 3. Omdat de tempel geweldig mooi is en vanwege de speciale sfeer die er hangt. Ik heb hier 3 uur doorgebracht: rondlopen en zitten kijken naar de vele mensen die binnenkomen en luisteren naar het gezang/muziek die 24 uur per dag live uit de luidsprekers galmt vanuit de tempel is wonderlijk. Naast de tempel is er een grote eetgelegenheid waar iedereen, ongeacht religie/leeftijd/afkomst, gratis kan eten.
Ook is er een museum waar je schilderijen kan bewonderen van de gruwelijke geschiedenis van de Sikhs toen de Mughals de Sikhs wilden bekeren tot hun religie.
De Mughals gebruikten verschillende martelpraktijken zoals: kinderen in stukken hakken en naar hun moeders gooien (goed over nagedacht..), mannen uit elkaar rukken, onthoofdingen etc. Ook zie je er foto’s van dode gemartelde Sikhs wat erg prettig is om naar te kijken.
‘s Middags ben ik met Israelische Ibo naar Attari geweest, bij de grens met
Pakistan, om de grensceremonie te bekijken. Je moet je voorstellen -> aan de Pakistaanse zijde van de grens op tribunes een handjevol toeschouwers, aan de Indische kant tribunes bommetjevol schreeuwende joelende mensen met vlaggetjes en petjes van de Indische vlag. Wat er gebeurd is dat de Indische soldaten, die er geweldig uitzien in een speciaal kostuum met een soort helm op met een grote hanekam, in een hilarisch tempo en met de benen zo hoog mogelijk 1 voor 1 marcheren naar het hek van de grens. Het hek gaat open en de Pakistaanse soldaten samen met de Indiers voeren een ritueel/dans uit waarna de vlaggen van de beide zijden omlaag worden gehaald. Dit alles onder heftige aanmoediging van de Indische toeschouwers. De Indiers joelen de Pakistanen uit en de Pakistanen joelen (in veel mindere mate natuurlijk) de Indiers uit. Heb hier zo om gelachen!

1 mei ben ik op de bus gestapt naar Mc Leod Ganj. Een plaatsje in de bergen op 2000 meter hoogte waar veel Tibetaanse vluchtelingen wonen, daarom wordt het ook wel klein Lhasa genoemd. Het is de woonplaats van de veertiende dalai lama Tenzin Gyatso en verder zijn hier de Tibetaanse regering en het parlement in ballingschap gevestigd. Tijdens de 7 uur durende busreis ontmoette ik Eugene (uit Australie) en Mia en Helene (uit France) met wie ik 1,5 week veel lol heb gehad. Mia en Helene zijn dikke vriendinnen van me geworden en ik heb nu al een reunie staan. Als ik terugkom ga ik hen opzoeken in Paris!
Samen zijn we op de eerste dag naar een boeddhistisch klooster geweest waar een bekende lama zou gaan spreken…nou ja spreken…er werd een cassettebandje afgespeeld, we moesten met een hele meute langs een rij lama’s (boeddhistische monniken geen echte spugende lama’s natuurlijkz! Dat zou me een partijtje gek zijn ;) ) lopen waarbij ik een blessing kreeg van de beroemde lama. Voelde me niet echt anders daarna maar leuk om dit in ieder geval meegemaakt te hebben.
Mia en ik hebben ‘s avonds een wandeling gemaakt langs de Tibet Trail waar elke avond monniken wandelend hun mantra’s (soort magische spreuk/gebed) opzeggen d.m.v. een ketting met 108 gebedskralen die ze een voor een door hun vingers laten gaan. Ook zie je veel Tibetaanse gebedsvlaggetjes in de bomen hangen en zijn er vele gebedsmolens waar de monniken bij langs gaan. Een mooie wandeling dus.

Verder hebben we het Tibet museum en de belangrijkste boeddhistische trekpleister bezocht. De tempel van de dalai lama, Tsuglagkhang. De residentie van de dalai lama ligt er tegenover maar jammerdebammer heb ik de dalai lama zelf niet kunnen zien. In de tempel zag ik veel discussierende monniken. Monniken debatteren door hun zegje te doen en dan d.m.v. een soort handjeklap aan te geven dat de ander hierop kan reageren. Dit is leuk om te zien en dit heb ik dan ook een tijdje aanschouwd en ben ook de prachtig gedecoreerde tempel binnen gegaan.

Naast alle cultuur en natuur hebben we ook vele bezoekjes gebracht aan de nachtelijke jamsessies op het dakterras van onze Victoria guesthouse. Ingredienten: iemand die gitaar speelt, minstens 1 djembe speler, wat drank (is niet perse noodzakelijk) en joints en de rest van de mensen die niet speelt die zingt en dat is alles wat je nodig hebt voor een geweldige avond! Elke jamsessie heeft wel zijn vaste nummers die sowieso 1 keer gespeeld worden: Creep van Radiohead, Hotel California van The Eagles, Blackbird van The Beatles, Yellow van Colplay e.a. maar ook mooie Urdu (officiele taal van Pakistan) en Indische liedjes worden er gezongen. Ook zijn we 2 keer naar een mini bioscoopje hier geweest en hebben Darjeeling Unlimited (heerlijk eindliedje Aux Champs Elysees van Joe Dassin) en Vicky, Christina, Barcelona gezien. Aanraders! Met Mia, Helene en Josh (Brigton, UK) ben ik al stenen klauterend naar een waterval in de buurt gegaan. Op een zonnig dagje met je voetjes in het ijskoude water peddelend is errug relaxt! Natuurlijk konden we ook de winkeltjes hier niet met rust laten, ik hou der nu eenmaal van ;) en ben ik 3 keer naar het restaurant Boom Boom Le Fifth gegaan waar een zeer inspirerende lieve theatrale vrouw de keet runt, namelijk Boom Boom! De eerste keer verwelkomde ze ons in de deuropening met het zingen van La Vie En Rose van Edith Piaf, haha daar hadden we niet op gerekend! De tweede keer hebben we met z’n viertjes o.a. gedanst op Love Is In The Air van John Paul Young. Een zonnige zondagmiddag in een restaurant aan een doorgaande weg met veel passerende stilstaande auto’s en mensen. We hadden dus een klein publiekje….De derde keer was ik er met Gurkan (uit Turkije) omdat ze mij uitgenodigt had, er zou iemand komen die piano speelde en ze zou een speciale maaltijd maken. Daarom stonden we die zondag in de deuropening maar konden haar niet zien. Gurkan loopt wat verder de zaak in en ik roep: “Boom Boom are you there?!”, schrikken we ons de pleures omdat een hoopje op de bank ineens tot leven komt. Bleek zij daar te liggen. Ze probeert op te staan wat moeilijk gaat en ik vraag of ze zich wel goed voelt. Boom Boom: “jah ik voel me niet zo lekker maar het gaat vanzelf wel over.”Ik vraag of ze wat water wil of dat ik wat anders voor haar kan doen maar daar wil ze niets van weten. Geen pianospelende mensen en geen eten…Boom Boom vraagt of we zin hebben om een film te zien en zegt dat ik 1 mag uitkiezen. Ik kies Dreamgirls uit en ondertussen probeert zij een matras en dekens op de grond te leggen waarbij ze valt. Ik probeer haar overeind te helpen en zegt dat wij dat wel doen en zij op de bank moet gaan liggen, ik was er best wel van geschrokken. Zij wil er weer niets van weten en loopt wankelend de keuken in. Zeg ik tegen Gurkan:”oh jemig zag je dat? Ze viel gewoon! Volgens mij moet ik de dokter bellen. Hij:”nou, ik weet nou al wat de dokter gaat zeggen…ze moet gewoon haar roes uitslapen…Eindelijk valt bij Juut het kwartje dat het niet gaat om een ziekte maar om drank hahah jemig man wat voelde ik me naief ! Blijkt deze lieve schat van een vrouw elke dag te ver in het glaasje te kijken. Nou jah in ieder geval hebben we haar die zondag een beetje geholpen en hebben we een leuke dag gehad.

De dag daarop zijn Gurkan en ik wezen wandelen naar een kerk met de meest geweldige naam ooit -> St. John in The Wilderness, hebben daar creepy gepicknickt op de begraafplaats en zijn naar een meer geweest. Ook hebben we een dag een scooter gehuurd en hebben rondgecrosst van 12:00 tot 21:30. Leukste was dat we stopten middenin de prachtige weilanden met graan waar ik heul veul foto’s heb gemaakt. Rondwandelen over de kleine landpaadjes, mooie rode/oranje/paarse/gele bloemen overal, een kabbelend beekje, een vlinder hier en daar -> ultiem genieten!
Toen we ‘s avonds terugkwamen scheurend door de bergen was t koud, KOUHOUUDDD! Jak! Was niet zo slim met alleen een trui aan op de scootah en in het donker is het beter om je niet op de weg te begeven hier. Het verkeer is al zo gevaarlijk als wat en stel dan nog voor in het pikkedonker. Met wandelende mensen die je niet ziet aan de kant van de weg en auto’s/vrachtwagens met fel licht die je tegemoet komen al dan niet op je weghelft of op de goede weghelt die je verblindden en met alle haarspeldbochten….best gevaarlijk dus!

Ook heb ik een jongen, Asif uit Kashmir (noorden van India), leren kennen die hier werkt in een winkel en hij nodigde me uit om naar een 3 daagse bruiloft met hem te gaan van een neef van hem en hij wou me Kashmir wel laten zien. Dat laat ik me natuurlijk geen 2 keer zeggen! Na een lange rit in een jeep van 16 uur (lang genoeg!) kwamen we aan in Srinagar, de hoofdstad van de provincie Kashmir. In Kashmir wonen bijna uitsluitend moslims in tegenstelling tot de rest van India waar Hindoeisme het geloof is. Gevechten zijn al vele jaren aan de orde van de dag in Kashmir tussen Pakistan en India omdat Pakistan zegt dat Kashmir deel is van Pakistan en niet van India. De situatie is er nu rustig maar dat kan elke dag veranderen. Ik was er tijdens de verkiezingen, niet een hele slimme zet misschien om de trip te wagen maar goed hee zolang je er niet teveel over nadenkt ;). Op bijna elke hoek van de straat en elk gebouw staan militairen of politie viel me op, o-ver-al! Maar deze zijn niet dreigend of iets dergelijks, ik voelde me helemaal veilig. In Srinagar zie je al heel snel een groot meer op doemen: de Dal Lake. In dit meer liggen honderden huis/woonboten. En in 1 van hen zou ik een week gaan verblijven! Om naar mijn verblijf te komen stapten we in een taxiboot en dit schaamte moment wil ik jullie niet onthouden: ik stap in de boot en denk:” aah met een zware backpack van 15 kg (jah dat is zwaar voor mij) kan ik heus wel in een wankel bootje stappen! Dat lukte ook maar toen ik ging zitten schoof mijn rugzak naar links en mijn lichaam dus ook omdat ik daar niet op rekende en toen bijna BIJNA was ik het water in gevallen met backpack en al! Bijna het einde van die Juutje! Want eenmaal in het water, ondanks de vele jaren reddingszwemmen, zou ik ondanks alles toch naar de bodem zinken met zoveel gewicht hahah. Gelukkig zette de taxibootbestuurder me op tijd weer overend en voorkwam al het leed. VIEW Pfff dat was eve schrikken! En Asif maar lachen, erg leuk.

De eerste dag van de bruiloft werd ik door de tantes/ooms/nichten en neven hartelijk ontvangen met een omhelzing en een kus op mijn wang. Ik mocht gelijk met de vrouwen en kids/baby’s de groenten gaan klaarmaken voor het eten voor de volgende dagen en de mannen moesten natuurlijk het zware werk doen zoals de tent opzetten voor alle gasten die de 2e en 3e dag zouden komen en nog meer mannen dingen. Daarna kwamen de instrumenten te voorschijn en mocht ik een knap staaltje van heul hard maar mooie Islamitische zang meemaken onder begeleiding van djembe’s en tamboerijn. Speciaal!
Ik ben die dag net als de andere dagen natuurlijk ook flink in de weer geweest met de baby’s en om de kinderen te vermaken. Tja dat vind ik nu eenmaal leuk!
De tweede dag was de eerste officiele dag voor de gasten, de rest van de eerstegraads familieleden om de bruiloft te vieren. ‘s Ochtends werden er door lokale slagers midden op de smalle straat 3 schapen geslacht. Fijn gezicht met al het bloed en al het goorheid wat uit de darmen loopt. De slager die het hoofd van een schaap afhakt en dat even aan me laat zien, iew! Heb er even een macabere foto van gemaakt voor jullie, aardig he van moi?! Na vele knuffels/kussen en gestaar van de mensen omdat ik als westerse blanke toerist de enige was kregen we, eerst alle vrouwen en kinders natuurlijkz, als eerste het eten. Het tafelkleed was een meterslang wit laken dat uitgerold tussen ons in werd gelegd en per viertal kregen we een grote schaal met een hoop rijst en vlees met een sausje erop. Van deze schaal konden we gezamenlijk eten, eten met de rechterhand want de linkerhand is onrein omdat je die gebruikt als toiletpapier op de wc :). We kregen een paar gangen. Dat betekent dat je af en toe, op elke hoek van de schaal waar iemand zit, een schep vlees met saus krijgt van de mannen die in de weer zijn om alle vrouwen te eten te geven. Dat vlees is elke keer anders bereid is maar het vaste ingredient is vlees. ‘s Avonds verzamelden de vrouwen en mannen zich weer na het eten voor de band wat ging optreden. Traditionele muziek met harmonicum, djembe’s en zang -> klonk goed! Ook was er een man die ging dansen met een lange jurk aan en deze man was tevens de grappenmaker van de avond. Hij trok mensen uit het publiek, die met hem moesten dansen (gelukkig mij niet, had me heel klein gemaakt haha). We zaten op matrassen langs de wanden van de tent en hadden dekens over ons heen. Het feest duurde namelijk de hele nacht en als je wilde slapen kon je gewoon de dekens over je heen trekken en tegen je buurvrouw aankruipen. Heel gezellie! Asif’s zusje Olvath en moeder en broer Arif had ik ook al ontmoet en Olvath begeleidde me overal waar ik wou deze dagen. Dus lagen Olvath en ik heel romantisch te slapen in elkaars armen die nacht.
Toen het licht was, rond 7 uur, gingen we naar de huisboot voor wat slaap en kwamen voor de lunch terug. Want voor de derde dag was iedereen uitgenodigt.
Super om dit meegemaakt te hebben maar ook wel blij dat er niet nog een vierde dag bruiloft was gingen we ‘s avonds weer terug naar de boot.

De volgende dagen ben ik o.a. met Asif en een vriend van hem, Tariq, naar de mooie tuinen, fort en moskeen geweest, hebben we de stad bekeken en heb ik Asif’s broer/zus/moeder en 2 vrienden van hem getrakteerd op een dagje naar Gulmark. Een wintersportplaats in de bergen waar we een leuke dag hebben gehad.
Op de terugweg naar Mc Leod Ganj gingen we dit keer met de bus omdat er een straatverbod van 3 dagen zou gaan gelden gingen we ’s ochtends vroeg op pad omdat we anders de volgende dagen niet weg konden gaan. Ik heb van 18-22 uur de ergste busrit gehad tot nu toe in India. Ik zat achterin de bus (niet handig dat weet ik) en werd om de paar minuten gelanceerd en door elkaar geschud vanwege de vele gaten in de weg. Op een gegeven moment kreeg ik een geniaal idee wat mijn busrit een heel stuk beter maakte. Ik ging fantaseren dat ik in een achtbaan zat, zonder de loopings, en hield me vast aan de beugel van de stoel voor me en staarde door de vooruit van de bus, spannend! Deze buschauffeur waande zich namelijk als de Indische Michael Schumagger en scheurde over smalle landweggetjes met en zonder asfalt als een gekke. Ik was blij dat het donker was en niet de afgrond naast me kon zien!!

Veilig aangekomen in Mc Leod Ganj had ik de volgende dag 22 mei een reunie met Wanessa, Abraham, China en Trudy omdat ze toevallig ook in Mc Leod waren. Twas leuk om ze weer te zien! De komende week zal ik nog in Mc Leod blijven. Er staan twee vette wandelingen op het programma, een Tibetaanse massage en vast wat leuke jamsessies ;)....

Dikke SMOK voor jullie laiverds!

Die Judith