Ni hao Hongkong&Ola! Ni hao!Wat is het nou?Macao!

29 augustus ging ik met het vliegtuig naar Hongkong. Toen ik aankwam op de luchthaven en mijn paspoort liet zien bij customs kreeg ik te maken met een ongelovelijke bitch om het maar recht voor z’n raap te zeggen. Ze vuurde vragen op me af en geloofde geen drol van wat ik zei: ”Reis je alleen? Je zegt dat je als meisje alleen reist? Heb je een hotel geboekt? Mag ik het boekingsformulier zien? Je zegt dat je geen boekingsformulier hebt? Hoe weet ik dan dat je een hotel hebt geboekt? Wat zijn je plannen in Hongkong? Wat wil je zien? Heb je een gids over Hongkong?” En aangezien ik zomaar een hotel verzonnen had omdat ik geen Lonely Planet had gekocht (vond dat een beetje duur voor 5 dagen), ik een alleenreizend meisje was en haar geen boekingsformulier kon overhandigen, schreef deze vuile Ling Fung Candy, haar naam zag ik op haar naamkaartje, REJECTED in grote hoofdletters op mijn formulier. Loop maar mee met die man zei ze en zonder uitleg gaf ze mijn paspoort en formulier aan hem. F*ck#ng zooi dacht ik! Heb ik weer! Er ging van alles door mijn hoofd en dacht nu word ik t land uitgezet. Tis over mijn wereldreis. Toen ik zo’n 20 minuten in een aparte ruimte zat vroeg ik wat er nu aan de hand was aan de vrouw achter de balie. Ik moest wachten voor een tweede interview zei ze. Ooh god! Ik zag hoe een medewerker te keer ging met al haar vragen tegen een jongen en had daar weinig trek in. Maar zonder uitleg, nadat ze een kopie van mijn paspoort en ticket hadden gemaakt, en na 45 min. wachten mocht ik met dezelfde man weer teruglopen, kreeg mijn paspoort weer en werd mij een goed verblijf in Hongkong gewenst. …pfff niet echt een fijn begin!

In Hongkong, na wat rondgezworven te hebben, vond ik uiteindelijk een ieniemienie kamertje in het Capital Guesthouse in een gebouw genaamd Chongking Mansions waarin tientallen kleine hostels gevestigd zijn. Ik liep mijn kamer in en pleurde mijn backpack en rugzak naast het bed waarbij er niet veel ruimte overbleef om te lopen. Er hing een kleine tv in de hoek. En toen zag ik de kleinste badkamer ever. Serieus, een badkamer van nauwelijks 1 bij 1 met toilet scheef in de ruimte geinstalleerd en douche. Tijdens het douchen kon ik me niet omdraaien en als ik me wilde inzepen moest ik op het scheve toilet gaan zitten haha, ongelovelijk dat je van zo’n kleine ruimte nog een badkamer kunt maken!

Na mijn verfrissende douche ging ik de omgeving wat verkennen. Eerst maar efkes relaxt een lekkere kop welverdiende koffie bij Starbucks gehaald. Ik bleek heel dicht bij de pier te zitten en toen ik aan kwam lopen keek ik met open mond naar een prachtig uitzicht over de skyline van Hongkong met allemaal hoge torenflats. Daar wat rondgelopen en toen liep ik ook maar even een winkelcentrum in. FOUT IDEE JUUT! Mijn frustratieniveau groeide en groeide want oeeeeh wat zag ik een vette winkels met uberhippe kleding van alle grote merken maar ik kon helemaal niks kopen. Had net besloten dat ik toch wat voorzichtiger met mijn geld moest omgaan en dan krijg je dit voor je kiezen. Isj zeker niet makkelijk!! Besloot maar snel om me volop in het fotograferen van het coole winkelcentrum te storten om me van rare ideeen zoals een shirtje kopen van 100 euro te weerhouden. Na een rasechte Mac Donalds Big Mac heb ik ‘s avonds een uur gezeten bij de pier omdat de gebouwen supermooi verlicht werden en er om 20:00 een lichtshow begon waarbij laserstralen van de toppen van de gebouwen over Hongkong straalden en lichten op de maat van de muziek aan en uit gingen en veranderden van kleur. SU-PER!!

Op 30 augustus kwam ik Jeremy uit Canada in de lift tegen en hij vroeg of ik zin had om mee te gaan naar het strand. Hij had de dag ervoor een Canadese jongen ontmoet die studeerde in Hongkong en hij zou met zijn klas naar Discovery Bay gaan met de ferry. ”Waarom niet? ” Dacht ik en om half 1 ging ik op weg met een hele stoet studenten. Iedereen vroeg me wat ik studeerde en ik moest steeds uitleggen dat ik niet studeerde in Hongkong en via via was uitgenodigt om mee te gaan en aan t reizen was en blablabla. Ik ontmoette in 1 keer een stuk of 15 leuke mensies van over de hele wereld en we hadden een superrelaxte dag met elkaar. Aan het begin van zo’n dag weet je niet wat je gaat doen en aan het einde heb je er een aantal vrienden bij en ben je lekker naar t strand geweest. Dat is het leuke van geen plan hebben en je maar gewoon in een avontuur storten. Das het leuke van reizen!!'s Avonds hadden we afgesproken bij de city university of Hongkong met een stel jongens om naar de bios of uit te gaan. Terwijl Jeremy en ik aan het uitvogelen waren wat de goede richting was naar de universiteit kwamen we Marius, een coole gast tegen uit, ik hoop dat ik het goed heb, Moldavie...Marius studeert namelijk al een tijd in Rotterdam en kan een aardig woordje Nederlands en studeert nu tijdelijk in Hongkong. Met Marius liepen we naar de universiteit maar niemand te bekennen van de groep. Marius had 2 fleskes bier gekocht en hebben lekr met elkaar gechillt en veel gelachen. We waren alle drie flink op dreef. Marius liep nog lief met ons mee naar de metro en onderweg kwamen we Michael Jackson tegen. Heus waar! We konden het zelf ook nauwelijks geloven! Een paar Chinezen hadden een themaparty gehad en 1 jongen was vet echt gekleed als Michael. Heb hier uiteraard een leuk kiekje van gemaakt! En uiteindelijk hadden we toch weer een geslaagde avond.

De dagen erna ben ik met Jeremy op pad geweest naar de verschillende markten van Hongkong. The goldfish market: een straat vol met winkels met aquariums vol tropische vissen in alle kleuren met uitgepuilde ogen en opgezette wangen/plat/ dik/dun/ klein en groot, schildpadden, kreeften etc. etc. The birds market : een straat met papegaaien, tsjilpende musjes en krassende kraaien en al het spul wat je nodig hebt als je een vogel wilt kopen zoals levende sprinkhanen en maden in plastic tasjes, hokken ed. De lekker ruikende flower market en de Ladies market voor al je souvenirs en kleding. ‘s Avonds zijn we naar Victoria’s peak geweest. Met de tram een berg op waar je een heul vet uitzicht hebt op alle wolkenkrabbers van deze miljoenenstad.

Ook ben ik naar Langtau Island geweest met de metro en vervolgens met de bus. Daar hebben we de Giant Buddha gezien, zijn naar de Po Lin Monastery geweest en hebben een klein vissersdorpje met de naam Tai O. bezocht. Daar hebben we een boottochtje gemaakt om de huizen die op palen staan wat beter te bekijken en hebben er een ranzig soepje gehad, met zoals Jeremy het fijn tijdens het eten uitdrukte, apenhersenen: een balletje deeg met vlees. Mijn eetlust was gelijk foetsie.

Mijn laatste dag in hongkong heb ik niet in Hongkong doorgebracht. Klinkt logisch he? We zijn naar Macau geweest, een stad op het Chinese vasteland, waar je vanuit Hongkong met de ferrie in een uur naar toe kan sjeesen en geen visa nodig hebt. Deze stad staat bekend als het Las Vegas van het oosten en heeft vele casino’s met de meest aparte architectuur. Macau was tot heel kort geleden nog van Portugal. Pas in 1999 heeft Portugal Macau teruggegeven aan China. Het stadje is 200 jaar ouder dan Hong Kong en heeft veel portugese invloeden, aangezien in de 14e eeuw hier veel portugese handelaren zich vestigde. Het stadje is een mix van Portugese koloniale gebouwen en kleine, gezellige Chinese straatjes.
Verder heb je er nog mooie monumenten zoals de Ruinas de Sao Paulo -de voorgevel van een hele oude kathedraal-, de Fortaleza do Monte, een fort met dikke vestigingsmuren en oude kanonnen, waar in 1616 de oude portugese nederzetting lag. Zelfs nog een stukje Nederlandse geschiedenis, aangezien het hollandse leger hier in 1622 werd verslagen. En de A-ma temple was een mooie afsluiter van ons dagje.

Op 3/9 zat ik 3 uurtjes in het vliegtuig en zat toen zomaar in Beijing waar ik 16, 16!! uur op de luchthaven door moest brengen. Voelde me een beetje als Tom Hanks in de film The Terminal. Toen ik om 7 uur ‘s ochtends klaar zat voor de gate om in het vliegtuig naar Ulaanbaatar, Mongolie te springen verscheen er in een keer op het schermpje 19:00. Bleek de vlucht vertraagd te zijn i.v.m. slecht weer uhuuu tuurlijk!!! Kon ik nog weer eempkes 12 uur gaan zitten wachten! We werden naar een airport hotel gebracht met de shuttlebus, ik kreeg een relaxte hotelkamer waar ik mijn slaap in kon halen en ontbijt en lunch kregen we ook gratis van de mensen van Air China. Dit gebeurt veel vaker verzekerde een vrouw mij die in Mongolie werkt. Nou jah, ik had voor de gate wat leuke mensen ontmoet. Onder andere ook Joe en Jean-Paul die in Beijing voor de Amerikaanse ambassade werken en saampies hadden we het die dag errug gezellig, leuke gasten!

De vierde van september ‘s nachts stond ik op de kleine luchthaven in Ulaanbaatar. Bolor, de chauffeur die me naar Nassan’s Guesthouse in het centrum van UB zou brengen stond al klaar met zijn vette zwarte jeep met verwarmde stoeltjes. En dat was nodig ook want wat was het koud! In Hongkong en Beijing was t nog zweten in een rokje met top en nu was een lange broek met shirt en trui niet genoeg! Met a beautiful day van U2 op de achtergrond reden we weg. Op avontuur in weer een ander land, op naar vele mooie dagen in Mongolie!

Hiephoi! - x - Juutje