Wat zie ik daar ?? Ooooh weer een tempel !

Vanuit Beppu heb ik een dagtrip gemaakt naar Usuki, een lief dorpje. Ik mocht een gratis fiets meenemen van het treinstation en na 8 maanden zat dit meiske eindelijk weer is dolgelukkig en in een heerlijk zonnetje op de fiets. Ik sjeesde door de mooie straatjes, stopte hier en daar om een foto te maken en fietste vele kilometers naar de stenen boeddha's. Een rots waar een hele tijd geleden, de tijd dat sex nog vies was en brood met drie o's werd geschreven, mensen boeddha's uit rotsen hebben gehakt. Vond de natuur waar ik door liep interessanter. Want tussen de bomen zaten gigantische spinnen, jakh! Ik met mijn moed heb hier van heel dichtbij een enge gedetailleerde foto van gemaakt. Stoer ben ik he?! Ook was er heel toevallig toen ik weer terugkwam in het dorpje en ik naar een tempel liep het rode-kat-festival aan de gang. Jaaaah! Een rode kat brengt geluk en wat al niet meer en het hele tempelterrein stond vol met rode katten. En weer een paar fotootjes geschoten...

De volgende dag ging ik naar Mount Aso wat een plaatsje en een werkende vulkaan is in het midden van het eiland Kyushu. In de bus op weg naar de vulkaan kwam de Amsterdamse Pieter naast me zitten met wie ik de hele dag heb opgetrokken. Wat een leuk en grappig gezelschap! Saampies zijn we met de kabelbaan naar de krater gegaan, liepen naar de krater toe en keken over de rand en zagen wolken heet stoom en een mooi blauwgroen meer. Daarna liepen we door het zwarte lavazand naar een uitzichtpunt waar we een hele tijd gezeten hebben op stenen en pratend over van alles. Toen we terug liepen kwam er een man tegemoet die zei dat we snel snel terug moesten lopen i.v.m. giftige gassen die door de gewijzigde windrichting onze kant uit werden geblazen. Haha tuurlijk hadden wij niet doorgehad dat er geen mens meer op de vulkaan stond omdat we achter een rots zaten te praten! De kabelbaan werkte niet meer omdat er natuurlijk geen mens meer omhoog mocht dus moesten we teruglopen. Typisch iets voor mij ;). Na een interessant NOT bezoekje aan het vulkaanmuseum gingen Pieter en ik weer met de trein in 2 uur naar 'huis'.
In Beppu hebben we onszelf nog getrakteerd op een Japanse Pizza.

Hiroshima ging ik de volgende dag naartoe. Hiroshima is om dezelfde reden als Nagasaki bekend omdat ook deze stad gebombardeerd werd met een atoombom. Toen ik aankwam bij het J-hoppers hostel moest ik wachten om me te installeren in de slaapzaal dus ben ik gelijk onder een heerlijk zonnetje naar het A-bomb museum gelopen. Ben daarna naar het monument geweest ter nagedachtenis aan alle slachtoffers en heb ik wat rondgelopen door het park. ‘s Avonds bleef ik in mijn hostel omdat ik wat leuke mensjes had ontmoet.
De volgende dag ben ik op de veerboot gestapt naar Miyajima. Een eiland op een half uur varen. Daar heb ik de Itsukushima jinja (een shrine), gezien, een soort rode hoge poort. En deze shrine staat als het vloed is met de onderkant in het water en dat ziet er dan weer heel mooi uit hihi wat een uitleg.
Vlakbij deze shrine staat een mooie tempel en toen ik daar zo aan het rondhuppelen was zag ik een bruiloftsceremonie. De bruid droeg een wit geisha kostuum en had een enorme kap over haar hoofd zodat je eigenlijk weinig van haar wit geschminkte gezicht zag. De bruidegom droeg een rok met zwarte lange jas eroverheen. De muziek werd gespeeld op traditionele instrumenten en klonk apart, was heel intrigerend om maar even een moeilijk woord erin te gooien ;).
Het eiland staat ook bekend omdat er op het hele eiland herten vrij rondlopen. Dus die Judith zat heerlijk in de zon op een bankje aan het water van haar grijze sesamzaad ijsje (dat moest ik natuurlijk proberen!) te genieten toen er een hert aankwam die dat blijkbaar ook wel zag ‘zitten’. Ik moest hem echt afschudden maar even later zat ik weer alleen te genieten op mijn vierde bankje en keek uit over het water. Krijg ik bijna een hartaanval omdat hetzelfde hert een verrassingsaanval van de linkerkant had uitgedokterd, haha vet schrikken. Nou, dan eet ik het ijsje wel snel op als het perse moet…!

De volgende dag mijn spullen weer in mijn backpack gepropt om weer verder naar het noorden te gaan, naar Nagoya. In Mongolie had ik namelijk de Duitse Leon ontmoet die vrienden, Yuichi en Kamino, had in Nagoya. Hen had ik al geemaild of ik bij hen kon slapen voor een week en dat vonden ze goed. Heel fijn! Dus in Nagoya aangekomen wandelde ik naar café Jaaja toe, hun café, maar die was nog gesloten. Ja wat te doen? Ik stapte een gallerie binnen en dat meisje hielp me geweldig. Ze haalde drinken voor me, ik kon een tijdje zitten in haar winkel en zij belde naar alles en iedereen toe om Yuichi en Kamino aan de lijn te krijgen zodat ze me op konden halen. Zo lief! Y. en K. bleken nog te slapen maar even later stonden ze voor de deur van de gallerie. Toen ik hun zag dacht ik wel even:`goh die zien er niet alledaags uit’. Yuichi, een man/jongen van 32, had een dunne baard (de eerste en laatste Japanner die ik heb gezien met een baard) en hij had zijn baard in een dunne vlecht met een kleurig touwtje gemaakt en rode clogs aan zijn blote voeten. Zijn haar stond in punten overeind en zijn trui had een lange kaboutermuts. Komino had een muts, een spijkerbroek, beenwarmers en gele clogs. Oke, dat wordt interessant dacht ik en bedankte het meisje en ze zei dat ze het leuk zou vinden als ik nog is langs zou komen. Wat een gastvrijheid! Y. en K. waren net verhuisd naar een mooi, heel oud, houten huisje in een wijk even buiten het centrum. Ik kon op zolder slapen en ze gingen gelijk aan de slag om een matras en bedovertrek en warme dekens naar boven te krijgen. Ik maakte kennis met hun 2 poezen en Komino maakte als avondeten lekkere Japanse miso-soep met rijst voor ons klaar. Y. en K. zitten ook in een bandje, genoemd naar hun café Jaaja, en die avond was toevallig hun repetitieavond in café Jaaja. Ik ging mee en ontmoette de andere bandleden, die heel aardig waren en na een tijdje begonnen ze te oefenen. Wat een toffe muziek! Yuichi op zijn gitaar en zingend, Komino afwisselend op contrabas of fluit of yukulele of klein plastic pianootje, Ljo (jongen) speelde op een houten rek waar allerlei tributen aan hingen zoals pannen een toeter ed. Een meisje speelde op trompet of xylofoon, een meisje op de accordeon en een jongen op drums. Een hele verzameling dus! Was super om hen te horen spelen.
Na uitgeslapen te hebben ging ik Nagoya in en ‘s avonds had Kamino uitgepakt met een hele lekkere Japanse maaltijd.

Vrijdag de 16e van October ging ik met de Shinkansen in 40 min. naar Kyoto. Beroemd om de geisha’s die je daar als je geluk heb nog kunt vinden, om zijn tuinen en om zijn tempels.
En toen ik een wandeling door oude straatjes aan het maken was wat in de Lonely Planet stond zag ik er 4! Je kan je in veel steden rond laten rijden, gezeten in een stoel met overkapping, door een man die je voort trekt. Ze stapten dus uit deze 'taxi' en bleven een tijd staan praten met die mannen. Wauw, erg bijzonder om deze dametjes in vol ornaat te zien! Ze zijn volgens mij zo lang bezig met hun make-up, haar en kostuum niet normaal. Prachtig!
Ook werd ik toen ik in een grote tempelcomplex aan het rondlopen was benaderd door verschillende scholieren die interviews met me wilden hebben voor school. Echt heel grappig. Staan er 4 jonkies op een rij die je elk heel verlegen een vraag stellen met hun japanse accent: “ whel al you flom?
En Holland kennen ze niet maar Ollanda wel op de een of andere manier, zal vast iets zijn van vroeger. En natuurlijk moesten er ook een paar groepsfoto's genomen worden met de vingers in een peaceteken! De volgende dag huppelde ik weer vrolijk rond in Kyoto. En bezocht tempels zoals de Konchi-in, Nanzen-ji en Ginkaku-ji en maakte een wandeling over de filosophy path. Heerlijk slenteren door de prachtige natuur. Ook de 18e had ik Kyoto op mijn schema staan waarbij ik een heel mooi kasteel de Nijo-jo met zijn mooie tuinen bezocht en de tempels Kinkaku-ji en Ryoan-ji.
De Ryoan-ji staat bekend om zijn rotstuin. Nou ik kan je vertellen dat dit een hele aparte is. Stel je 15 keien voor met daar omheen grind wat heel netjes aangeharkt is en tja DAT IS HET! Iedereen was er zo intens en geinteresseerd naar aan het kijken dat ik dacht dat ik wat miste maar nee hoor, dat was het! DUS. Maar een tempeltuin in Nara, een plaatsje een uur van Kyoto, waar ik de volgende dag heen ging, overtrefde deze tuin. Ik had terwijl ik weer een wandeling uit de Lonely Planet deed, de Fransman Julien ontmoet en samen gingen we verder op pad. We kwamen bij een tempel aan en liepen wat rond. Staat Julien voor een hek en zegt tegen me terwijl ik bezig ben met foto's maken: “Heb je deze zen-tuin ook gezien?” Ik: “Welke zen-tuin?” Hij: “Deze!” Ik: “Welke?” Hij:”We staan er recht voor!” Ik: “Bedoel je deze kiezelstenen?”....De 'tuin' bestond alleen maar uit kiezelsteentjes die netjes aangeharkt waren....haha. Zo kan ik ook wel een tuin bijhouden hee! Dus Geert, als je een klant een hele dure en hippe Japanse tuin aan wilt verkopen adviseer hem dan een zen-tuin...echt Japans en klaar in hooguit 1 uur!
In Nara heb ik een mooie tuin, de Kofuku-ji de Todai-ji en de Daibutsu-den Hall grootste houten gebouw/ tempel ter wereld bekeken.

Woensdag de 21ste ging ik als dagtrip naar Takayama, een klein plaatsje in het noorden van Japan.
Ik had behoefte aan een klein plattelandsdorpje zonder hoge gebouwen. Na 2 uur en 15 min. in de trein gezeten te hebben kwam ik aan, haalde een plattegrond bij een gebouwtje van de toeristeninformatie en besloot dat ik een wandeling van 3 uur ging maken door de natuur. Om het centrum uit te lopen liep ik door straatjes met oude houten gerestaureerde huizen met leuke winkeltjes die kimono's, Japanse zoetheden, sake en andere dingen verkochten. In het begin van de wandeling liep ik langs een aantal tempels en aan het einde van de wandeling liep ik door velden waar groentes werden verbouwd en door bossen met superhoge bomen met bladeren in alle kleuren, wauw! 's Avonds toen ik weer terugkwam had Jaaja een concert en ik ging met hen mee, dit wou ik graag zien! In een klein zaaltje volgepakt met publiek rockten ze de pan uit. Als je wilt kan je hen op youtube zien en hun muziek beluisteren. Uiteraard heb ik hun cd gekocht.

Op mijn laatste avond in Nagoya ging ik met 2 bandleden van Jaaja uit eten. Een jongen Ljo en een meisje My, een leuk koppel. Ljo werkt doordeweeks in restaurant Dufi en dat wilde hij mij laten zien. De avond was heel gezellig en ze bestelden en bestelden maar. Toen we wilden afrekenen zeiden ze:”Nee, jij hoeft niet te betalen. Dit is een cadeau van ons.” Jemig lief!
Daarna liep ik een half uur naar cafe Jaaja toe omdat Y. en K. een verrassingsfeest hadden georganiseerd voor drie vrienden die jarig waren. Het cafe zat vol, ik had een super avond en ontmoette 2 Frans mannen en leuke Japanse mensen. 1 bandlid van Jaaja deed nog een perfecte imitatie na van Michael Jacksons Bad. De tranen liepen over iedereens wangen, wat een onverwacht optreden!Toen het rond 4 uur 's nachts was zei Komino dat iedereen even wat stiller moest zijn omdat ze iets tegen mij wou zeggen, huh?! Ze liep naar mij toe met een pet vol met geld en zei :”Omdat je portemonnee is gejat in Mongolie en je geen geld meer hebt (in Mongolie had ik via de Western Union geld geregeld maar dat was nu op en ik had niet verwacht dat Japan geen Western Union had dus zat ik een beetje vast. Ik had mijn vader al gevraagd of hij geld op de rekening van Y. en K. wilde storten zodat zij weer geld aan mij konden geven. Kortom een heel irritant gedoe dus.) hebben wij geld voor je ingezameld door iedereen die hier nu bij je staat wat geld te vragen en dit willen wij aan je geven.........................................................wat??...................................................
Ik stond daar met een prop in mijn keel, tranende oogjes en een heel verbaasd gezicht.................
“Wat? Dit is voor mij? Nee joh doe niet zo gek!” Na een paar minuten bedankte ik met een speech iedereen die in het cafe stond waarbij ik nauwelijks uit mijn woorden kwam. Deze mensen kenden me niet eens en dan dit ontzettend lieve gebaar. Onvoorstelbaar. Ze hadden omgerekend zo'n 80 euro voor mij verzameld....Hoefde ik me geen zorgen meer te maken over mijn laatste dagen Japan...Wat een fijn gevoel!

De ochtend van de 22ste kwam ik met Y. en K. om 7 uur thuis en om 12:00 schreef ik een lief briefje voor Y. en K. en bedankte hen voor alles wat ze gedaan hadden. Ik maakte Y. en K. wakker omdat ze afscheid van me wilde nemen. Yuichi wou perse mijn backpack tillen en Y. liep slaperig naast me omdat ze me af wilden zetten bij het metrostation. Wat heb ik toch een geluk met alle lieve mensen die ik ontmoet. Na kushandjes en gezwaai vertrok ik richting Tokyo.
Toen ik aankwam in Tokyo moest ik snel snel wat muesli eten en mij klaarmaken omdat Yasu, een jongen die ik had ontmoet toen ik naar club Womb uitging, mij had uitgenodigt om samen met hem naar de party te gaan van Tokyo's Fashion Week. Hij had kaartjes gekregen via zijn bedrijf. Ha daar zeg ik echt geen nee tegen! Na een korte blik geworpen te hebben op mijn kleren dacht ik: “Das niet echt veel soeps”. Maarja trok mijn hipste kleren aan en ontmoette Yasu in het district Rappongi. Vette muziek kwam ons al tegemoet toen we naar het feest liepen. Iedereen was gekleed in zijn beste setje en gratis drank zoals smirnoff, campari, wijn en bier konden we afhalen. Yasu introduceerde me aan iedere contact en vriend van hem op het feest en toen Yasu en ik in het midden van de dansvloer wat stonden te praten zag ik een cameraploeg naar ons toelopen. Oh nee dacht ik, niet naar mij niet naar mij...en jah hoor ze kwamen naar mij toe en zeiden dat ze van Fashion Tv waren en of ze me een vraag mochten stellen.En voordat ik het wist hadden ze een fel licht op me geprojecteerd en moesten Yasu en ik een paar keer:” Hello Fashion Tv” zeggen en vroeg ze mij wat ik van het feest vond....uuuuh:”It's an amazing night! The music is so good and the athmosphere is great, I love it!” Was mijn antwoord. Ik wil niet weten hoe ik op tv ben gekomen, hoop dat het niet al te erg is ;). Dit wordt namelijk over de hele wereld uitgezonden!
Nadat het al vroeg, 23:00, afgelopen was gingen Yasu en ik met de taxi naar een klein Japans restaurantje om Ramen (noodles) te eten en asperges met een soort ham als afsluiter. Wat een avond!

Zaterdag ontbeten Yasu en ik met muesli en fruit bij mij in het hostel en wou hij mij het Asakusa district laten zien. Na de poort Kaminarimon (“Thunder Gate”) en vele souvenirwinkeltjes kwamen we bij de Senso-ji tempel. Beiden trokken we nog een kaartje met onze toekomstvooruitzichten wat je bij sommige tempels kan doen. Ik had Best of Luck en Yasu had Excellent Luck, toppie! 's Avonds
zaten we een tijd bij een vriend van Yasu die in de buurt woonde en die dj was en zijn geluidsstudio nog even aan ons liet zien.
Zondagmiddag ging ik naar het Shibuya district, naar het metrostation van Harajuku. Daar verzamelen zich de meest heftig geklede jeugd van Tokyo. Ik keek mijn ogen uit! Helaas willen de meesten niet op de foto omdat ze heel verlegen zijn en de meesten vroeger gepest zijn maar dat wil niet zeggen dat er geen foto's van hen gemaakt worden want dit wil iedereen natuurlijk vastleggen.
Ik liep wat verder en kwam bij de ingang van een park waar een stuk of 30 rockabillies stonden te dansen. Terug in de tijd! Stel je Grease voor: de mannen met vet kuifen, zware leren broekies en jasjes aan en de vrouwen in rokken met lage sportschoentjes en t-shirtje. De mannen stonden in 2 aparte groepen met elkaar in Grease stijl te dansen. Dat zag er hilarisch uit. En een groep waren mannen en vrouwen met elkaar aan het dansen. Dit doen de rockabillies elke zondag.

Maandag was mijn laatste dag in Japan. Ik kocht nog een souvenir in de regen want het regende de hele dag door in verband met een typhoon die 's avonds om 21:00 aan zou komen in Tokyo. En mijn vlucht ging om 21:15, o o! Maar gelukkig vlogen we na een beetje vertraging weg. Ik zat naast een leuke Japanse vrouw en na niet meer dan 15 minuten met elkaar gesproken te hebben nodigde ze me uit bij haar thuis in Noosa (Oostkust Australie) om daar gratis in een aparte slaapkamer te verblijven. Goh hee, weer een gelukje! Ik had besloten om niet te slapen tijdens de vlucht omdat ik daar alleen maar meer moe van word en dus werd het een film marathon: eerst proberen om niet al te veel te huilen bij My sister's keeper, daarna proberen om niet iedereen wakker te maken met mijn lachbuien tijdens Ice Age Dawn of the Dinosaurs. Na 8 uur landden we in Brisbane en stapte ik over op een binnenlandse vlucht naar Cairns. Op de luchthaven belde ik backpackers hostel JJ's die me even later ophaalden en nu is het alweer mijn derde dag in AUSTRALIE!! Ik ga de Japanse wc-cultuur missen. Jaah je hoort het goed. De wc's in Japan zijn vet. Eigenlijk hoef je niks te doen als je op de pot zit, je hebt een paneel met allerlei knopjes aan een kant waarbij je de bril kan laten opwarmen zodat je niet met je kontje op een koude bril komt te zitten...STEL JE VOOR! Je kan als je een hele erge boodschap moet doen waarbij je het niet kan laten om wat geluiden te maken verdoezelen door op een knop te drukken waarbij een doorspoelgeluid te horen is zodat niemand kan horen met wat voor goors je bezig bent. Ook heb je geen papier nodig want je kan een waterstraal de boel schoon laten spoelen. Let wel op de druk van de straal die je ook kan regelen ;)! Anders wordt het een echte verrassing. Ook kan je na de wasbeurt de boel droog laten blazen en als je eventueel vast komt te zitten of in de wc valt dan is er een knop waarbij iemand je te hulp komt schieten. GEWELDIG!. Zit hier dus nu 3 dagen maar wat een verschil is het als je de Japanesen en de Australiers met elkaar vergelijkt. De formele, erg beleefde Japanners die zich voor alles verontschuldigen vergeleken met de relaxte Ozzies die je groeten met: “Hello dear, how can I help you? Have a wonderful day love”.
Zon, zee en strand kom maar op!! G'day mates!

Lots of Love, ik